Ab urbe condita (jaartelling): verschil tussen versies

 

De jaartelling was in Romeinse tijd in gebruik, zoals onder andere blijkt uit de [[Naturalis Historia]] van [[Plinius de Oudere]], waar ze gebruikt wordt om de overwinning op [[Carthago]] en [[Syracuse (Italië)|Syracuse]] in [[263 v.Chr.]] te dateren<ref>[http://penelope.uchicago.edu/Thayer/L/Roman/Texts/Pliny_the_Elder/35*.html#22 Naturalis Historia, XXXV-22]</ref>. De jaartelling werd omstreeks het jaar 400 door de Iberische historicus [[Orosius]] gereïntroduceerd en systematisch gebruikt. Hoewel [[Dionysius Exiguus]], die de christelijke jaartelling in of kort na het jaar 525 introduceerde (omdat hij af wilde van de jaartelling van de christenenvervolger keizer [[Diocletianus]]), de Ab Urbe Conditajaartelling waarschijnlijk wel kende (maar nooit gebruikte), schijnt [[paus Bonifatius IV]] (omstreeks het jaar 600) de eerste te zijn geweest die het verband tussen deze twee jaartellingen (dus: AD 1 = AUC 754) onderkende. De daadwerkelijke ingebruikname van de christelijke jaartelling als een volwaardig systeem voor het dateren van historische en van actuele gebeurtenissen geschiedde echter pas in de achtste eeuw, door toedoen van de Engelse chronoloog en historicus [[Beda|Beda Venerabilis]]. Naarmate men meer gebruik ging maken van de Anno Domini-jaartelling raakte de Anno Urbis Conditae-telling in onbruik.