|
'''Frits Bernard Hotz''', publicerend als '''F.B. Hotz''', ([[Leiden]], [[1 februari]] [[1922]] – aldaar, [[5 december]] [[2000]]), was een [[Nederland]]s [[schrijver]], voornamelijk van [[kort verhaal|verhalen]].
== Leven en werk ==
Hotz volgde de [[ambachtsschool]] en daarna enige tijd een middelbare opleiding [[werktuigbouwkunde]], maar daar lag zijn belangstelling niet. Daarom stapte hij in 1942 over op de [[kunstacademie]] en begon [[trombone]] te spelen. In de [[jazz]] waren [[Paul Whiteman]] en [[Bix Beiderbecke]] was zijn grote voorbeeldvoorbeelden. Vlak na de [[Tweede Wereldoorlog]] kreeg hij [[tuberculose]], waardoor hij enkele jaren het bed moest houden en langdurig verbleef in een [[sanatorium]] nabij [[Kopenhagen]]. Vanaf 1949 tot eind jaren zestig was hij [[jazz]][[muzikant|musicus]], onder meer bij de ''Dixieland Pipers''. Daarnaast was hij jazz[[recensie|recensent]] voor het [[tijdschrift]] ''Rhythme'' en muziekleraar. In de loop van de jaren zestig kon Hotz, diewiens longen door [[tuberculose]]de intbc zijnaltijd jeugdzwak zwakke longenzijn hadgebleven, niet goed meer met kracht trombone spelen, zodat hij stopte als musicus. Hij was ook zeer bijziend en werd aan het eind van zijn leven vrijwel blind. Jarenlang was hij bibliotheekmedewerker bij de Nederlandse Blindenbibliotheek tein [[Den Haag]].
Hotz wilde als jongen al schrijver worden en schreef vanaf de jaren vijftig verhalen, geïnspireerd door de [[roman (literatuur)|romans]] van [[Jan Koos Feylbrief|J. van Oudshoorn]]. Hij stuurde die pas in 1974 naar een [[uitgeverij]], [[De Arbeiderspers]],. dieDe verantwoordelijke uitgever [[Theo Sontrop]] wilde ze zonder aarzeling wildepubliceren publiceren.en Nognog datzelfde jaar debuteerde hij in [[Maatstaf (tijdschrift)|Maatstaf]] met het verhaal ''De tramrace''. Zijn [[debuut]]bundel ''Dood weermiddel'' werd enthousiast ontvangen en ook voor de tweedebundels bundeldie volgden bleef de waardering zeer groot. Alleen zijn enige -roman ''ErnstvuurwerkDe vertekening'' -had kreegminder hijsucces, inmogelijk 1978omdat dezijn [[F.kracht Bordewijk-prijs]]vooral lag in het korte verhaal. In 1998 werd hem de [[P.C. Hooft-prijs]] toegekend voor zijn totale [[oeuvre]].
Dat oeuvre bestaat voornamelijk uit verhalen, die in een zeer sobere stijl zijn geschreven. Vaak zijn ze gesitueerd in een vroegere periode van de twintigste eeuw. Ze worden bevolkt door mannen wie het in hun leven heeft tegengezeten en die een moeizame verhouding tot doorgaans dominante vrouwen hebben. Opvallend is de liefde waarmee voorwerpen, met name ouderwetse transportmiddelen als de [[stoomtram]] en de [[luchtschip|zeppelin]], worden beschreven.
== Persoonlijk ==
Hotz trouwde in 1956 en had een zoon, Jeroen. Het huwelijk werd in 1964 ontbonden. Hij woonde lange tijd aan de Rijnsburgerweg in Leiden . enRond 1960 woonde hij enige jaren aan de [[Mallemolen (Den Haag)|Mallemolen]] in Den Haag. De laatste decennia van zijn leven woonde daarnahij op kamers bij zijn oudere zuster Atie in [[Oegstgeest]]. Hotz overleed op 78-jarige leeftijd in het Diaconessenhuis te Leiden. ▼
Hotz trouwde in 1956 en had een zoon. Het huwelijk werd in 1964 ontbonden.
▲Hij woonde lange tijd aan de Rijnsburgerweg in Leiden en daarna op kamers bij zijn oudere zuster Atie in [[Oegstgeest]]. Hotz overleed op 78-jarige leeftijd in het Diaconessenhuis te Leiden.
== Postuum ==
In december 2002 en januari 2003 voerde de Leidse stichting Bontekoespelen in de Leidse busremise van [[Connexxion]] de muziektheatervoorstelling ''Het geluid van Hotz'' op, gebaseerd op Hotz' verhaal ''De voetnoot''.
| 