Recente geschiedenis van het Midden-Oosten: verschil tussen versies

Frankrijk had echter andere plannen met [[Libanon]]: men wilde het tot een zelfstandig mandaatgebied maken los van de Syrische invloed. De rooms-Katholieke christenen in het tegenwoordige Libanon, [[Maronieten]] geheten, zochten aansluiting bij de Fransen ter bescherming tegen de overige groeperingen: de [[soennieten]], [[sjiisme|sjiieten]] en [[Druzen]]. Al sinds de [[Kruistochten]] stond Frankrijk in contact met de Maronieten en men wilde graag helpen hen te 'beschermen' tegen de [[islam|moslimgroeperingen]] in het gebied. Daartoe riep men op 1 augustus 1920 de Libanese staat uit. Deze staat bevatte naast het leefgebied van de Maronieten, tevens voornamelijk islamitische gebieden zoals de havensteden [[Tripoli (stad in Libië)|Tripoli]], [[Beiroet]], [[Sidon]] en [[Tyrus]] alsmede de [[Bekavallei]]. De grenzen waren zo gekozen dat de christenen net de meerderheid van 51 procent hadden in dit gebied. In de ogen van vele moslims stond het toewijzen van land aan de christenen feitelijk gelijk aan het afnemen van land van de moslims en kwam de regio nu onder westerse invloed in plaats van onder Arabische invloed.