Bijbelse handschriften: verschil tussen versies

*1d '''[[Lectionarium|Lectionaria]]''':<ref>Aland, Kurt en Barbara, ''Der Text des Neuen Testaments'', Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart, 1981, 172-178</ref> Boeken met in de Byzantijnse eredienst te lezen Bijbelgedeelten; zowel in unciaal als in minuskel handschrift. Er waren lectionaria voor zondag en voor door de week; met alleen evangelie- of alleen apostelteksten, en met verschillende teksten. Er zijn zo’n 2200 van deze lectionaria bewaard gebleven. Vanwege hun gebruik in de Byzantijnse ritus gebruiken ze alle de Byzantijnse tekst. Soms is het begin van de pericoop aangepast, bijvoorbeeld is ''Hij'' dan vervangen door ''Jezus''. De lectionaria dateren van de 8e tot en met de 12e eeuw. [[Novum Testamentum Graece|Nestle Aland 27]], de standaard tekstkritische editie van het Nieuwe Testament noemt in het aanhangsel 10 lectionaria waar kennelijk gebruik van gemaakt is. Geen enkel lectonarium geldt als ''tekstgetuige van de eerste orde'' (vier worden als tweede-orde genoemd).<ref>Nestle Aland 27e editie van Novum Testamentum Graece, blz. 56*-63*; 703,704.</ref> De waarde van de lectionaria voor de tekstkritiek is dus minimaal. <small>(Ook onder de papyri, zoals P2, P3 en P4 bevinden zich handschriften die in Egypte als een soort lectionarium fungeerden; die zijn wel waardevol, omdat er toen nog geen standaardtekst was; die worden niet onder de lectionaria, maar onder de papyri gerekend.)</small>.