Geschiedenis van Wolder: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ReinaartBot (overleg | bijdragen)
k WPCleaner (v1.09) Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - Kerkhof
DennisPeeters (overleg | bijdragen)
k WPCleaner (v1.09) Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - Sint Pietersberg
Regel 18:
Aangezien Wolder dicht bij Maastricht ligt, heeft het veel te lijden gehad van de vele belegeringen van die stad, vooral in de 16e en 17e eeuw. In het jaar [[1632]] werd Maastricht belegerd door prins [[Frederik Hendrik]]. Het hoofdkwartier van de prins was gelegerd op de [[Dousberg]]. Van hieruit had hij een directe verbinding met de op de [[Caberg]] gelegerde cavalerietroepen. De versterkingen die opgebouwd waren liepen van Sint Pieter langs de molen van Nekum naar Wolder en vanaf Caastert langs de Maasoever. De Maastrichtse bevolking wilde niet, zoals dat wel in 1576 en 1579 door de Spanjaarden was gebeurd, beroofd en uitgemoord worden. Ze dwongen de Spaanse bevelhebber om aan de Dousberg met prins Fredrik Hendrik te gaan onderhandelen. Op 23 augustus 1632 trokken de Spanjaarden de stad uit en hun plaats werd ingenomen door de Staatse troepen.
 
In [[1673]] werd de vesting Maastricht belegerd door de Fransen. [[Lodewijk XIV]] vestigde zijn hoofdkwartier in Wolder. Waar precies is ons nog altijd niet bekend, omdat de tekeningen uit die tijd een vertekend beeld geven. De Franse troepen schoten vanaf de [[[Sint -Pietersberg]]] op de stadsmuur. De Franse vestingdeskundige Vauban schijnt geweten te hebben dat daar, waar nu het Aldenhofpark is, een zwakke plek in de stadsmuur was. Er werd een grote bres geschoten in de muur en daardoor konden de Franse troepen de stad binnentrekken. Na de bezetting van Maastricht bleven er in Wolder troepen gelegerd. Op 7 november 1678 werden de stad en de omliggende gebieden weer met de Noordelijke Nederlanden herenigd.
 
Tijdens de [[Spaanse Successieoorlog]] (1701 tot 1714) waren in de omgeving van Maastricht veel militairen ingezet om de stad tegen een aanval van de Fransen te beschermen. De militairen hadden in 1703 in Wolder een schuur als [[theater (gebouw)|theater]] ingericht. In deze schuur brachten Engelse gezelschappen opera en theatervoorstellingen. Telkens als er weer een belegering op komst was, begon de bevolking van Wolder haar kostbaarheden zoals goud, zilver en linnengoed naar een veiligere plaats in de stad onder te brengen. De meubels, het vee en ook de mensen zochten hun toevlucht in de onderaardse gangen van de [[Cannerberg]]. Ook bij de [[slag bij Lafelt]] ([[1747]]) had Wolder veel te lijden.
Regel 115:
Tijdens de laatste oorlogsdagen was het nog heel spannend, ook in Wolder. De Duitsers wisten dat ze verslagen waren, maar ze waren nog zo fanatiek dat ze bleven vechten. Op 9 september 1944 wist geallieerde verkenners van de honderddertiende Cavaleriegroep van het Amerikaanse leger door te dringen tot aan de bunker aan de Bilserbaan. Daarom is er nu nog altijd de discussie over wie het eerste in Nederland was. Was dat deze verkenningseenheid aan de bunker of was het de ”Red Horse” Cavaleriegroep, ook van het Amerikaanse leger, die in Mesch de Duitse verdedigingslinie oprolde.
 
We kunnen alleen maar stellen dat de verkenningseenheid van de honderddertiende cavaleriegroep weer terugtrok naar België en dus geen vaste voet heeft gezet op Nederlandse bodem, en dat de ”Red Horse” groep dit in Mesch wel deed. In de laatste oorlogsdagen lag in het Belgische Millen achter Riemst een artillerie eenheid van het Amerikaanse leger. In een wanhoopspoging van de Duitsers werden er langs de oostkant van het Albertkanaal loopgraven aangelegd in Wolder en op de [Sint -Pietersberg]. Met een allegaartje van militairen, waar de Duitsers nog over konden beschikken, zou deze aanleg verdedigd worden. Maar de Amerikaanse eenheid in Millen heeft hier een stokje voor gestoken. Deze eenheid schoot op doelen in en om Maastricht. De meeste Duitse soldaten hadden bevel gekregen terug te trekken om de ”Heimat” te verdedigen. Maar in een oorlog is het nog altijd zo dat vaak voor niets wordt geschoten. Maar Soldaten schieten om hun eigen leven te redden en op alles wat gevaar zou kunnen opleveren. Ook op de betreffende dag was dat zo. Geen mens waagde zich buiten want overal zag men de granaten inslaan. Een enkeling die toch naar buiten ging, moest steeds van de ene schuttersput naar de andere rennen, om vervolgens weer te schuilen voor de granaten. Ook langs de Tongerseweg waren die putten gegraven om van Maastricht in Wolder te kunnen komen.
 
=====Tragische vergissing=====