Schemeroorlog: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ReinaartBot (overleg | bijdragen)
k WPCleaner (v1.09) Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - Hitler
Mar(c) (overleg | bijdragen)
k sp.: geinterneerd → geïnterneerd
Regel 14:
[[Neville Chamberlain|Chamberlain]] (Britse politicus), de grote voorvechter van de [[appeasementpolitiek]], verzocht de [[Royal Air Force|RAF]] (Britse luchtmacht) de [[Luftwaffe (Tweede Wereldoorlog)|Luftwaffe]] zo min mogelijk te prikkelen, uit angst voor represailles. Over en weer werden inderdaad geen strategische bombardementen uitgevoerd en zelfs nauwelijks tactische. De troepen lagen maanden tegenover elkaar: de Duitsers in hun [[Westwall|Siegfriedlinie]], de Fransen in hun [[Maginotlinie]]. De Britten namen de verdediging van Noord-Frankrijk voor hun rekening. Daar waren echter maar een paar bunkers; men was van plan in de Lage Landen op te rukken, maar geheime onderhandelingen met België en Nederland leidden niet tot een goede afstemming met het [[België|Belgische]] oorlogsplan en al helemaal niet met het [[Nederland]]se.
 
De Britten kenden een groot, wellicht zelfs overtrokken gewicht toe aan hun zeeblokkade. Die had immers in de Eerste Wereldoorlog ook een grote bijdrage geleverd aan de Duitse ineenstorting van 1918. Ze meenden dat de Duitse strategische voorraden genoeg waren voor hooguit enkele maanden oorlogvoering. Bovendien was het energieverbruik door de motorisering van de krijgsmachtzodanig toegenomen, dat men verwachtte dat Duitsland sneller door zijn benzine en andere grondstoffen heen zou raken. Men kan denken aan het brandstof- en materieelverbruik van een moderne luchtmacht of pantserdivisie. Duitse schepen werden tegengehouden en geinterneerdgeïnterneerd, en schepen onder de vlag van neutrale landen werden vastgehouden en gecontroleerd, wat irritatie bij deze landen opleverde. De Britten meenden echter het ethische gelijk aan hun kant te hebben: ze 'beschermden Europa' tegen een dictatuur. Wellicht droeg de overschatting van de blokkade bij aan de passieve geallieerde houding tijdens de Schemeroorlog. Men had echter geen rekening gehouden met het feit dat Duitsland een handelsverdrag met de Sovjet-Unie sloot en Oost-Europa economisch geknecht had, waardoor het onder andere Roemeense olie kon afnemen. Bovendien waren de Duitse strategische voorraden door de Britten te laag ingeschat.
 
Initieel ondernam ook [[Adolf Hitler|Hitler]] niets, deels omdat hij verwachtte dat zowel Groot-Brittannië als Frankrijk een compromis zou sluiten zoals in de periode toen het [[Sudetenland]] werd ingelijfd door Duitsland. Doch, Hitler en z'n militaire entourage (het [[Oberkommando der Wehrmacht|OKW]]) bedachten Fall Gelb, een aanvalsplan om Frankrijk te treffen en zo de nederlaag van de [[Eerste Wereldoorlog]] recht te zetten. Deze plannen werden telkens herzien en verschoven. Zo brak bijvoorbeeld paniek in november 1939 naar aanleiding van het [[Venlo-incident]] en het door Van Sas doorgegeven bericht dat Duitsland op 12 november 1939 de Lage Landen zou binnenvallen. De aanvalsdatum werd echter verschoven en toen er niets gebeurde woei de paniek over. Op 10 januari 1940 maakte een Duits militair vliegtuigje een noodlanding bij Maasmechelen in België. De inzittenden probeerden in paniek papieren te verbranden; deze papieren bevatten het plan Fall Gelb, het Duits offensief tegen Frankrijk, België en Nederland. De papieren vielen allemaal in Belgische handen. De Nederlandse inlichtingendienst veronderstelde dat deze manoeuvre een misleidingsoperatie was, zeker toen er weer niets gebeurde. [[Adolf Hitler|Hitler]] en de [[Generale Staf]] hadden echter besloten te wachten en nieuwe plannen te maken.