Vorstendom Benevento: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 32:
Benevento omvatte in de 8e eeuw bijna geheel Zuid-Italië. Het werd vanaf begin 9e eeuw voortdurend belaagd door de [[Kerkelijke Staat|pausen]], [[Byzantijnse Rijk|Byzantijnen]], [[Normandiërs]] en [[Heilige Roomse Rijk|Duitse keizers]]. De 9e eeuw werd gekenmerkt door verbrokkeling: de vorstendommen [[Vorstendom Salerno|Salerno]] en [[Vorstendom Capua|Capua]] scheurden zich los, terwijl de Byzantijnen [[Adriatische Zee|Adriatische]] kustgebieden veroverden. De volgende eeuw slonk het Beneventijnse hertogdom nog verder. De Normandiërs, die in de eerste helft van de 11e eeuw een vorstenhuis hadden gevestigd op [[Sicilië]], zouden uiteindelijk zo machtig worden op de Italische zuidkust, dat de Longobarden van Benevento de pausen om bescherming vroegen in [[1051]]. Tenslotte erkende de hertog in [[1074]] de paus als leenheer. Drie jaar later stierf het Beneventijnse vorstenhuis uit, en kwam het land, waarvan niet veel meer over was dan de directe omgeving van de stad Benevento, in handen van de paus.
== Ontstaan van het hertogdom ==
De omstandigheden van het ontstaan van het hertogdom worden betwist. Volgens sommige geleerden, waren er al Longobarden in Zuid-Italië aanwezig ruim voor de volledige verovering van de [[Povlakte]]: het hertogdom zou volgens deze zienswijze in 571 zijn gesticht.<ref> Hodgkin, VI, 71&n1, 73</ref> Volgens anderen zouden de Longobarden pas tegen 590 Zuid-Italië zijn binnengevallen. Hoe het ook zij, de eerste hertog was [[Zotto]], een leider van een groep soldaten, die langs de kust van [[Campania]] naar het zuiden trok. Hoewel hij eerst onafhankelijk was, moest Zotto zich uiteindelijk toch onderwerpen aan het koninklijk gezag in het noorden. Zijn opvolger was zijn neef [[Arechis I van Benevento|Arechis I]].
De Lombardische hertogdommen maakten weliswaar deel uit van het Lombardische koninkrijk, maar zij waren in wezen onafhankelijk. Dit ondanks hun gemeenschappelijke wortels en taal, een bijna identiek rechtssysteem en religie en in weerwil van de gewoonte van de hertogen van Benevento een vrouw uit de koninklijke familie te huwen. Een strook grondgebied dat trouw verschuldigd was aan [[Rome]] of aan [[Ravenna]] scheidde het gebied van de hertogen van Benevento van dat van de koningen in [[Pavia]]. Culturele autonomie volgde natuurlijk: een onderscheidend liturgisch gezangen, het [[Beneventijns gezang|Beneventijns gezang]], ontwikkelde zich in de kerk van Benevento: pas in de 11e eeuw werd dit overal vervangen door [[Gregoriaanse muziek|Gregoriaans gezang]]. Er werd ook een uniek [[Beneventaanse minuskel]] ontwikkeld voor het schrijven van het [[Latijnse taal|Latijn]]. De 8e eeuwse schrijver [[Paulus Diaconus]] arriveerde in Benevento in het gevolg van een prinses uit Pavia, de bruid voor de hertog. Nadat hij zijn intrek had genomen in de belangrijkste van de Beneventijnse kloosters, [[Monte Cassino]], schreef hij eerst een geschiedenis van Rome en daarna een geschiedenis van de Longobarden, dat de belangrijkste bron voor de geschiedenis van het hertogdom van Benevento tot zijn tijd is.
== Uitbreiding ==
Onder Zotto’s opvolgers werd het hertogdom uitgebreid ten opzichte van de [[Byzantijnse Rijk]]. Arechis, zelf afkomstig uit het hertogdom van [[Friuli]], veroverde [[Capua]] en [[Crotone]], plunderde het Byzantijnse [[Amalfi]], maar was niet in staat om [[Napels]] in te nemen. Na zijn bewind bezaten de Byzantijnen in Zuid-Italië nog slechts Napels, Amalfi, [[Gaeta]], [[Sorrento]], [[Calabria]] en de maritieme steden van [[Apulië]] ([[Bari]] , [[Brindisi]], [[Otranto]], etc.). In 662 ging hertog [[Grimoald I van Benevento|Grimoald I]] (hertog sinds 647), naar het noorden om koning [[Godepert]] tegen zijn broer, de co-koning [[Perctarit]] te helpen. In plaats daarvan doodde hij echter beide koningen en veroverde Pavia. Als koning van de Lombarden probeerde hij het [[Arianisme]] te herstellen. Dit als reactie tegenover het door wijlen koning [[Aripert I]] ingevoerde [[katholicisme]].
Het Arianisme was echter ook in zijn eigen hertogdom aan de verliezende hand. Geleidelijk aan verdween ook het scherpe onderscheid tussen de etnische Lombardisch minderheid en de Latijns-en Grieks-sprekende bevolking. In 663 werd de stad Benevento zelf belegerd door de Byzantijnen tijdens de mislukte poging van keizer [[Constans II Pogonatos|Constans II]], die zich in [[Taranto]] ontscheepte, om de Byzantijnse macht in Zuid-Italië te herstellen. Hertog [[Romuald I van Benevento|Romuald I]] verdedigde de stad dapper, waarna de keizer, ook uit vrees voor de komst van een leger van de vader van Romuald, koning Grimoald, zich terug trok op Napels. Romuald wist echter een deel van het Romeinse leger bij [[Forino]], tussen [[Avellino]] en Salerno te onderscheppen en te vernietigen. Een vrede tussen het hertogdom en het Oostelijk Romeinse Rijk werd in 680 ondertekend.
In de volgende decennia wist Benevento nog enige gebieden op de Byzantijnen te veroveren, maar de voornaamste vijand van het hertogdom was nu het noordelijke Lombardische koninkrijk zelf. Koning [[Liutprand de Lombard|Liutprand]] kwam meerdere malen tussen beide om zijn eigen kandidaat op de hertogelijke troon te zetten. Zijn opvolger, [[Ratchis]] riep het [[hertogdom Spoleto]] en het hertogdom Benevento tot buitenland uit, dit opdat het zo verboden werd om zonder koninklijke toestemming te reizen
== Hertogen van Benevento==
| |||