Kruisiging: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robot: toegevoegd: sr:Raspeće |
→Methode: Onwaarschijnlijk, de vele afbeeldingen stellen de zaak verkeerd voor. Het is onwaarschijnlijk dat er een voetsteuntje was |
||
Regel 6:
==Methode==
Tegenwoordig wordt aangenomen dat het vastbinden van de ledematen met een touw de meest gebruikte methode was: het vastnagelen zou voorbehouden zijn aan de ernstigste gevallen. Bij kruisiging waren verschillende doodsoorzaken mogelijk: meestal stierf het slachtoffer uiteindelijk door [[verstikking]].<ref>Onderzoek door Prof. Dr. B. Smalhout, voormalig hoogleraar anesthesiologie en hoofd Instituut voor Anesthesiologie Rijksuniversiteit Utrecht [http://www.solcon.nl/sbvdm/kruisiging.htm#_Toc487527672| (digitaal raadpleegbaar artikel)]</ref><ref>Matthew W Maslen & Piers D Mitchell, ''Medical theories on the cause of death in crucifixion'', Journal of the Royal Society of Medicine, 2006 99: 185-188 </ref> Misschien kon een slachtoffer ook sterven door een [[hartstilstand]], een fysieke [[shock]] of [[uitdroging]]. Het [[bloedverlies]] door vastnagelen is gering. Er werd begonnen met een flinke afranseling om de spieren te verzwakken. Het slachtoffer kreeg de dwarsbalk van het kruis op de schouders gebonden en moest zo naar de executieplaats lopen. De gevolgen van een valpartij laten zich raden. Na aankomst op de executieplaats werd de dwarsbalk op de staander geplaatst.
Volgens de Joodse wet ([[Deuteronomium]] 21:23) mocht een veroordeelde niet 's nachts blijven hangen. De twee misdadigers die volgens het Nieuwe Testament met Jezus zouden gekruisigd zijn, werden aan het einde van de dag dan ook gedood door hun benen te breken zodat ze zich niet meer konden oprichten en versneld stikten (Jezus was zelf al eerder gestorven). Indien een slachtoffer niet met touw aan het kruis gebonden werd, werd het met [[spijker (smeedijzer)|spijkers]] of [[draadnagel|nagels]] aan het kruis vastgeslagen. Deze nagels konden wel 13 tot 18 centimeter lang zijn en een vierkante centimeter breed. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt (en ook op veel [[schilderij]]en en [[crucifix]]en is afgebeeld), werden deze nagels niet door de [[handpalm]] heen geslagen, maar door de [[pols (anatomie)|pols]]. Proeven met lijken toonden enkele eeuwen geleden aan, dat iemand van het kruis af zou scheuren als de nagels door de handpalmen zouden zijn geslagen. Recenter onderzoek van [[National Geographic Channel]] lijkt daarentegen uit te wijzen dat het toch mogelijk is dat de doorboorde voeten zoveel lichaamsgewicht torsten, dat ook de handpalmen zonder gevaar voor scheuring konden worden doorboord en het slachtoffer aldus zoveel mogelijk pijn leed.<ref>http://www.msnbc.msn.com/id/7291066/#storyContinued/</ref> De spijkers werden als ze door de pols gingen langs de [[zenuw]]en geslagen, waardoor het optrekken of opduwen zeer pijnlijk was doordat de spijkers direct langs de zenuwen schuurden.
|