Manuel Quezon: verschil tussen versies

In november 1941 waren de verkiezingen voor de president en vicepresident en voor de afgevaardigden van het Filipijnse Congres. Aan de verkiezingen mochten naast de Nacionalista Party alleen de Popular Front Party van [[Juan Sumulong]] en de radicale Ganap Party meedoen. Door de grondwetswijzigingen kon Quezon zich herkiesbaar stellen en duidelijk was dat zowel Quezon als Osmeña herkozen zouden worden.<ref name="Time">''[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,801271-1,00.html Territories: Bedroom Campaign]'', [[Time Magazine]] (24 november 1941)</ref> Quezons doel was echter een volledig door Nacionalistas gevuld Congres. Alle 122 Nacionalista kandidaten voor het Congres waren door hem vooraf persoonlijk uitgekozen. Enkele kandidaten die zich tegen hem keerden, kregen een andere aantrekkelijke functie aangeboden.<ref name=Time/> [[Filipijnse verkiezingen 1941|De verkiezingen van 1941]] leverden praktisch de door Quezon gewenste uitslag. Quezon versloeg, ondanks het feit dat hij het grootste deel van de campagne vanuit zijn ziekbed voerde, Sumulong met 82% van de stemmen. Vicepresident Osmeña won met 92% van de stemmen van [[Evelio Javier]]. De gehele Senaat werd Nacionalista en in het Huis van Afgevaardigde wisten slechts drie onafhankelijke kandidaten de hegemonie van de partij te doorbreken.<ref name="Quirino_p329">{{aut|Quirino}} (1971), p.329/330</ref> Een van de oorzaken van de grote overmacht was de manier van stemmen tijdens deze verkiezingen. Door slechts een partijnaam in te vullen kon in een keer voor alle kandidaten van die partij worden gekozen. Indien men dit niet wilde, moest memmen in korte tijd 27 namen van alle individuele kandidaten op het kiesbiljet op te schrijven.<ref name=Time/><ref name=Quirino_p329/>