Schumacker-arrest: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
details |
details |
||
Regel 10:
| procestaal = Duits
| wetgeving = Gewerbesteuergesetz (GewStG)
| regelgeving = art. 48 <ref>[http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:11992E048:NL:HTML Artikel 48 EEG-verdrag]</ref> EEG-verdrag
| onderwerp = vrije verkeer van werknemers; belastingheffing
| vindplaats =
}}
Het '''Schumacker-arrest''' is een uitspraak van het [[Europees Hof van Justitie]] van 14 februari 1995 (C-279/93) in een geding tussen de Duitse belastingdienst en Roland Schumacker:
Regel 24:
18. Het Finanzamt wees het verzoek af bij beschikking van 22 juni 1989. Daarop wendde Schumacker zich tot het Finanzgericht Köln, dat zijn vorderingen met betrekking tot 1988 en 1989 toewees en het Finanzamt gelastte om een billijkheidsbeschikking krachtens § 163 Abgabenordnung te geven. Het Finanzamt stelde tegen het vonnis van het Finanzgericht Köln beroep in "Revision" in.}}
Het Bundesfinanzhof heeft het
==
Het Hof is van mening dat de woonstaat in principe de persoonlijke tegemoetkomingen moet toekennen (in casu België). De werkstaat moet pas persoonlijke tegemoetkomingen geven wanneer de belastingplichtige in de woonstaat geen inkomsten van betekenis heeft en in de werkstaat het grootste deel van zijn belastbaar inkomen verwerft. Duitsland moet derhalve de persoonlijke tegemoetkomingen geven. België hoeft geen tegemoetkomingen te geven.
|