Sighișoara: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 27574981 van 77.165.179.108 (overleg) ongedaan gemaakt |
|||
Regel 35:
== Geschiedenis ==
Een [[Dacië|Dacische]] nederzetting, nabij Sighișoara, genaamd ''Sandova'' werd gebouwd in de [[3e eeuw v.Chr.]] Sandova was in de [[2e eeuw]] een belangrijke Romeinse [[castra|castrum]] waar Romeinse legioenen zich legerden. In de [[12e eeuw]] werden kolonisten, afkomstig uit het Moezelgebied, Luxemburg en de
Schässburg was het stedelijk centrum van het ‘Weinland‘, een van de vier regio’s waarin het ‘Sachsenland’ was verdeeld.
De burgerij bleef lang uitsluitend Saksisch en liet pas sinds de 16de eeuw ook Hongaren en Roemenen toe. De Saksen behielden niettemin hun meerderheid en deze ging pas in het begin van de 20ste eeuw verloren, aan het einde van de twee eeuwen durende Habsburgse periode. In 1910 vormden de Saksen nog de helft, de twee andere bevolkingsgroepen ieder een kwart van de stadsbevolking. Na de inlijving van Transsylvanië bij Roemenië, in 1919, verminderde het Saksische bevolkingsaandeel tot een derde, en na de Tweede Wereldoorlog zakte dat verder tot nog geen 20%. De Hongaarse minderheid hield beter stand, maar de Roemenen bereikten sindsdien de definitieve meerderheid en herschreven de stadsgeschiedenis door elementen uit hun nationale traditie op de voorgrond te plaatsen. Eén daarvan is de geschiedenis van Dracula zoals deze door Bram Stoker tot een mythe werd ontwikkeld. Vlad III. Drăculea Țepeș (Dracula, ofwel de Draak), zou in de stad zijn geboren in het begin van de 15de eeuw.
De geschiedenis van de stad liep parallel aan die van de andere Saksische steden, zie daarvoor [[Hermannstadt-Sibiu]].
In 2002 woonde, op 32.000 inwoners, naast de Roemeens meerderheid nog steeds een aanzienlijke minderheid van 18% Hongaren in de stad. De Saksen waren zo goed als verdwenen (2%), na hun uittocht in de jaren negentig.
De stad is tot Unesco Werelderfgoed gepromoveerd, maar dat heeft de bedreiging van grootschalige afbraak niet geheel afgewend. Al in 1975 wilde burgemeester Ioan Dăneșan de binnenstad (‘Altstadt’) vervangen door moderne flats en doorgaande autowegen. Zijn zoon Ioan Dorin Dăneșan, de huidige burgemeester, wordt er door monumentenbeschermers van beschuldigd gelijksoortige plannen te hebben en de stad zelfs van de Unesco lijst te willen afvoeren.
Op de nabije vlakte van [[Albeşti (Mureş)|Albești]], op [[31 juli]] [[1849]], vond de [[Slag om Sighişoara]] plaats, waar het Hongaarse leger van [[Jozef Bém]] verloor van de Russische leger van Luders. In [[1852]] werd er een monument gebouwd voor de Russische generaal Skariatin die omkwam in het gevecht. Ook voor de Hongaarse poëet [[Sándor Petőfi]], waarvan men nog steeds niet zeker weet of hij in het gevecht omgekomen is, is er een monument gebouwd bij [[Albeşti (Mureş)|Albești]] in [[1897]]. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] werd Sighișoara samen met Transsylvanië Roemenië toegewezen.▼
==Bezienswaardigheden==
In Sighișoara zijn vier (van veertien) torens van de stadsomwalling overgebleven, genoemd naar de gilden die ze in tijden van gevaar moesten bemannen: Schneiderturm, Zinngießerturm enz. en ook de Stundenturm die de boven- met de benedenstad verbindt. In de lutherse Bergkirche met de enige krypt die Transsylvanië rijk is, staat een collectie altaren uit opgeheven Saksische dorpsgemeenten opgesteld. Op het ‘deutsche Friedhof’ zijn rijk vormgegeven graven van het stadspatriciaat te vinden, zoals de Sternheim-Gruft. In de Altstadt zijn voorname patricierhuizen te vinden, zoals van de families Wenrich en Bacon. De Klosterkirche, nu lutherse Stadtpfarrkirche, stamt uit ca. 1500 en heeft een barokaltar en barokorgel, vormgegeven door de plaatselijke meester Johannes Fest en de Hermannstädter schilder Jeremias Stranovius, en bezit 35 kostbare 16de en 17de eeuwse oriëntaalse tapijten.
▲Op de nabije vlakte van [[Albeşti (Mureş)|Albești]], op [[31 juli]] [[1849]], vond de
== Bezienswaardigheden ==
| |||