Ramón María del Valle-Inclán: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Werk |
|||
Regel 8:
De romans van Valle-Inclán kunnen ingedeeld worden in drie perioden. De eerste periode omvat een aantal precieuze en sensuele korte romans, vaak met overspel als centraal thema, culminerend in zijn ''Sonata’s'' (1902-1905, (Nederlands: ''Liefdessonates'') en de [[Legende (volksverhaal)|legende]] ''Flor de Santidat'' (1904): verzorgd en muzikaal geschreven proza, getypeerd door een archaïsche, ironische [[retorica|retoriek]]. In de tweede periode staat de trilogie ''La guerra carlista'' (1908-1909) centraal, en wordt zijn stijl directer en minder muzikaal. De laatste fase is sterk experimenteel: kunstmatige scheppingen met een voortdurende vervorming van de werkelijkheid: een systeem van voortdurende verwijzingen naar de werkelijkheid, vaak via een transpositie van de taal, legt de nadruk op de irreële inhoud. Bekendste voorbeeld uit deze periode is ''Tyrant Banderas'' (1926, Nederlands: ''Banderas de Tyran''), een kroniekachtige roman over de sociaalpolitieke situatie in [[Zuid-Amerika]].
Het toneelwerk van Valle-Inclán is eveneens experimenteel en modernistisch van karakter, met snelle decorwisselingen, bovennatuurlijke effecten en 'bijtende' stilering. Vaak hebben zijn drama's het karakter van een [[satire]],
De meeste dichtwerken van Valle-Inclán ontstonden in de periode 1907-1920. Zijn laatste verzen stonden sterk onder invloed van het [[Frankrijk|Franse]] [[symbolisme]].
|