Zelfbediening: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Nadelen: meer |
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Kassa naar Kasregister), met behulp van pop-ups |
||
Regel 4:
'''Zelfbediening''' is een formule in de dienstverlening, waarbij een [[klant]] zichzelf bedient, waar dit vroeger vaak door personeel werd gedaan. Typische voorbeelden zijn veel [[tankstation]]s, [[warenhuis (winkel)|warenhuizen]] of [[zelfbedieningsrestaurant]]s. Vaak is wel nog personeel aanwezig voor ondersteunende taken, het afrekenen of voor advies.
* [[Detailhandel]], met name [[supermarkt|supermarkt]]en. Traditioneel heeft een winkel een [[toonbank]], waarachter de meeste spullen opgeborgen zijn. Een winkelbediende pakt de waren die de klant vraagt, weegt ze eventueel af en rekent uiteindelijk af. Slechts enkele artikelen kunnen door de klant zelf gepakt worden. In een zelfbedieningswinkel dient men alles zelf uit te zoeken, af te wegen, en daarna bij de [[Kasregister|kassa]] af te rekenen. Dit kan zelfs nog een stap verder gaan door het gebruik van [[zelfscankassa]]'s. Een supermarkt is meestal zo ingericht dat men uitsluitend buiten kan komen via de kassa. Zelfbediening is tegenwoordig ook gebruikelijk in warenhuizen, winkels bij benzinestations e.d., maar daar is de kassa veelal elders opgesteld. Sommige artikelen, onder andere [[tabak]] en [[geneesmiddel|medicijnen]], vallen buiten de zelfbediening.
* [[Geldautomaat|geldautomaten]], [[verkoopautomaat|verkoopautomaten]] en andere zelfbedieningsautomaten, waar geen personeel meer aan te pas komt.
* [[Zelfbedieningsrestaurant]]s, waar men zelf zijn maaltijd gaat kiezen en samenstellen aan een toonbank, in plaats van bediend te worden aan tafel. Nadat de klant heeft afgerekend, brengt hij zijn bord op een [[dienblad]] naar een tafeltje. Bij veel restaurants wordt van de klant ook verwacht dat hij de tafel weer schoon achterlaat.
| |||