Bevrijdingstheologie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
'''Bevrijdingstheologie''' is vooral in [[Latijns-Amerika]]anse landen een populaire [[theologie]]. In de bevrijdingstheologie staat de bevrijding van de [[Zonde (christendom)|zonde]] centraal. In de ogen van de bevrijdingstheologen is "zonde" in de westerse benadering gericht op het handelen van de individuele gelovige (het vergeven van individuele zonden als de leugen, seksuele misdraging, oplichterij, overspel, moord), terwijl het begrip "zonde" volgens de bevrijdingstheologen veeleer te vinden is in sociale onderdrukking, slavernij, ongelijkheid, economische onrechtvaardigheid enzovoort. Vaak sluiten bevrijdingstheologen het concept van individuele zonde zelfs uit; enkele onder hen zijn overtuigde [[determinisme (filosofie)|deterministen]] en stonden van begin af op gespannen voet met de Rooms-katholieke geloofsleer. De radicaliteit van het [[Evangelie]] is het uitgangspunt: Christus' menslievendheid en zijn inzet voor de armen, zoals beschreven in de [[Bergrede]] en in [[Evangelie volgens Matteüs|Matteüs]] 25 en de eerste christengemeenten/kerken en hun [[solidariteit (ethiek)|solidariteit]] staan centraal in de bevrijdingstheologie. Bevrijdingstheologen stonden zeer kritisch ten opzichte van de gevestigde orde en de Zuid-Amerikaanse [[Dictatuur (regeringsvorm)|dictaturen]]. Niet zelden namen zij de wapens op om de zogenaamde volksonderdrukkers te bestrijden. Hierbij stonden zij vaak aan de zijde van radicaal-[[marxisme|marxistische]] guerrillastrijders. De later sterk geworden [[pacifisme|pacifistische]] stroming binnen de bevrijdingstheologie wijst echter gewelddadige acties af. Ook binnen het jodendom, het Palestijnse christendom en de islam is er de laatste jaren sprake van een eigen bevrijdingstheologie.
== Opkomst ==
Regel 15:
Hoewel de bevrijdingstheologie in Europa en Noord-Amerika tegenwoordig weinig aanhangers meer kent, speelt zij in Latijns-Amerika nog steeds een rol van betekenis.
In de tweede helft van de jaren '90 ontwikkelde zich onder christenen in de door Israël bezette gebieden een eigen versie van bevrijdingstheologie, die zich binnen de theologiebeoefening keerde tegen de zogenaamde [[Israëltheologie]] en de vereenzelviging van de staat Israël en het Beloofde Land. Deze Palestijnse theologen, waaronder [[Naim Ateek]] en [[Mitri Raheb]] hebben zich met hun medestanders verenigd in [[Sabeel]], een oecumenisch samenwerkingsverband voor Palestijnse bevrijdingstheologie en
Binnen de islamitische wereld deden in de jaren '80 de Marokaan M.A.Lahbabi (1922-2005)en de Egyptenaar [[H.Hanifi]] (1935) van zich spreken als moslim bevrijdingatheologen
▲die zich binnen de theologiebeoefening keerde tegen de zogenaamde Israëltheologie en de vereenzelviging van de staat Israël en het Beloofde Land. Deze Palestijnse theologen, waaronder Naim Ateek en Mitri Raheb hebben zich met hun medestanders verenigd in [[Sabeel]], een oecumenisch samenwerkingsverband voor Palestijnse bevrijdingstheologie en werken samen met joodse bevrijdingstheologen als [[Mark Braverman]] en [[Marc Ellis]].
▲Binnen de islamitische wereld deden in de jaren '80 de Marokaan M.A.Lahbabi (1922-2005)en de Egyptenaar [[H.Hanifi]] (1935) zich als moslim bevrijdingatheologen gelden, alsmede de Zuid-Afrikaan [[Farid Esack]]. Hun vertoog werd aan het einde van het eerste decennium hernomen door de Amerikaanse Iraniër [[Hamid Dabashi]].
==Passages uit de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]]==
| |||