Sansculotten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Detail |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 12:
* De sansculotten werden gesteund door de [[Parijse Commune van 1792]] en eisten maximumprijzen en vaste lonen, beperking op eigendom en economische vrijheid.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie I, p. 223.</ref> De Montagnards en de sansculotten gingen samen en kregen het roer in handen in de [[Nationale Conventie (Frankrijk)|Nationale Conventie]].
* De [[Montagnards (Frankrijk)|Montagnards]] vertegenwoordigden de sansculotten van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. De sansculotten werden verdedigd door [[Georges Danton]] en [[Jean-Paul Marat]]. Op 5 september pleitte Danton voor een wet waarbij de sansculotten een kleine vergoeding kregen als zij twee keer per week naar de afdelingsbijeenkomsten gingen en om iedere burger een geweer te geven.<ref>Flake, O. (1968) De Franse Revolutie, 1789-1799, p. 138.</ref><ref>Soboul, A. (1975) De Franse Revolutie dl I, 1789-1793, p. 283.</ref>
* In april 1792 brak de [[Eerste Coalitieoorlog]] uit tegen Frankrijk. Als oplossing voor deze hopeloze situatie en het verdedigen van Frankrijk tegen heel Europa werd een [[levée en masse]] afgekondigd door [[Lazare Carnot]] op 23 augustus 1793. De beweging werd gesteund door de sansculotten. Zo werd sansculotte ook de [[Bijnaam|spotnaam]] voor een Franse soldaat uit de tijd van de [[Eerste Franse Republiek]].▼
* Op 10 augustus 1792 hadden de sansculotten een belangrijke inbreng bij de [[Bestorming van de Tuilerieën]].
*1793 was het jaar voor de de sansculottes. Ze noemden elkaar ''citoyen'' en waren voor [[directe democratie]]. [[Louis Antoine Saint-Just]] wist de vrees voor een dictatuur van de Parijse sansculotten weg te nemen.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, blz. 266.</ref> De sansculotten verzetten zich tegen de [[Girondijnen]]. Op 24 mei besloten de Girondijnen een onderzoek te doen naar de anarchie binnen de Commune van Parijs en de activiteiten van de sansculotten. De activiteiten van de sansculotten zouden moeten worden nagegaan en hun leiders voor de rechters gedaagd.<ref>Dowd, D.L. (1966) De Franse Revolutie, p. 109. </ref> Op 26 mei riep Robespierre het volk op tot verzet. Hij spoorde de sansculottes aan om de Conventie een lesje te leren.<ref> http://www.republikanisme.nl/burgerschap.html </ref> De sansculotten eisten arrestatie van de Girondijnen; stemrecht uitsluitend voor sansculotten, een vaste broodprijs, en de oprichting van een revolutionair leger. Geschrokken door de massale demonstraties van de sansculotten raakten de Girondijnen op 2 juni hun macht kwijt. Begin juli 1793 waren ze verantwoordelijk voor de val van de Girondijnen, die tegen prijsbeheersing waren. De sansculotten hadden aanzienlijk aan invloed gewonnen.
*De dood van Marat was een slag voor de sansculotten. Hij was geliefd bij de sansculotten omdat hij zich om hun lot had bekommerd.
▲* In april 1792
* De sansculotten deden hun stem gelden en eisten vaste prijzen. Het gebrek aan betaalbare levensmiddelen deed hen in september opnieuw in opstand komen.
*De [[Cultus van de Rede]] kreeg veel steun van de sansculotten. [[Jacques-René Hébert]], redacteur van Le Père Duchesne, de krant van de sansculotten wist hen op zijn hand te krijgen. 60.000 kapellen en kerken werden aan de eredienst onttrokken. In februari 1794 is er geen enkele kerk in het gehele land meer open.<ref>Valk, J.M.M. de (1988) De Franse Revolutie en het secularisatieproces. In: S.W. Couwenberg (red.) Opstand der burgers. De Franse Revolutie na 200 jaar. </ref>
*In het voorjaar van 1794 bemerkte [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]] dat zijn invloed bij de sansculotten tanende was. De sansculotten verloren niet lang daarna hun leiders, die kritiek hadden geleverd op zijn [[Terreur (Franse Revolutie)|Schrikbewind]] en vervolgens beschuldigd werden deel uit te maken van een (buitenlandse) samenzwering.
* Op 27 juli 1794 werden Robespierre en 22 volgelingen voor het [[Revolutionair Tribunaal]] geleid. Zij hadden zich volgens [[Albert Soboul]] te veel vereenzelvigd met de sansculotten.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, p. 349-350.</ref> De Revolutie had haar eigen kinderen verslonden. De sansculotten hadden het bij zijn arrestatie laten afweten.
* In januari 1795 riep [[Gracchus Babeuf]] de sansculotten op tot opstand. In mei 1795 had [[Jacques-François Menou]] het bevel over een deel van de troepen in Parijs en nam deel aan het neerslaan van de opstand van de sansculotten.
| |||