Godfried II van Lotharingen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
IDavied (overleg | bijdragen)
k Typfout gewijzigd (Lotahringen - Lotharingen)
Regel 32:
In 1057 was Godfrieds verhouding met de keizer alweer bekoeld en werd hij verbannen naar Toscane. Zijn broer was inmiddels tot paus benoemd ([[Paus Stefanus IX (X)]]) en samen domineerden ze de politiek van Noord- en Midden-Italië. Van zijn broer kreeg hij het [[hertogdom Spoleto]] in leen. Paus Stefanus overleed in 1058 en Godfried steunde zijn opvolger [[paus Nicolaas II]] tegen [[Tegenpaus Benedictus X]], die hij door soldaten uit het [[Lateraanse paleis]] liet verdrijven. Godfried bemiddelde in een conflict tussen de adel van [[Sardinië]] en de stad Pisa, en wist een leger van Italiaanse [[Normandië]]rs te verslaan dat op weg was naar [[Rome (stad)|Rome]].
 
Na de dood van Hendrik III keerde Godfried weer terug naar Lotharingen. In 1062 was hij een van de deelnemers aan de ontvoering van de jonge [[Hendrik IV (keizer)]]. Deze ontvoering was het hoogtepunt van het verzet van de rijksgroten tegen het bewind van Hendriks moeder [[Agnes van Poitou (1024-1077)]] als regentes. Agnes gaf na dit incident inderdaad haar functie als regent op. Na de dood van Frederik van Luxemburg in 1065 werd Godfried benoemd tot hertog van Neder-LotahringenLotharingen. In 1066 was hij aanvoerder van de fractie die bisschop [[Adalbert van Bremen]] afzette als regent van [[Hendrik IV (keizer)|Hendrik IV]]. Godfried trok zich in 1069 terug in Verdun wegens slechte gezondheid en stierf daar nog in hetzelfde jaar. Hij werd begraven in de Notre-Dame van Verdun.
 
Godfried huwde tweemaal. Uit zijn eerste huwelijk met Doda (van onbekende afkomst, begraven in de [[abdij van Munsterbilzen]]), werden geboren: