Talbot House: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
geen br in artikel aub
-rode wikilink, leestekens, Gilbert Talbot, +wikilink
Regel 4:
==Stichting==
[[Bestand:Philip ‘Tubby’ Clayton.jpg|thumb|160px|left|Philip ‘Tubby’ Clayton]]
Talbot House is een 18de eeuws woonhuis dat in het bezit was van de [[Poperinge|Poperingse]] familie Coevoet. Op 11 december 1915 kreeg het huis een totaal andere functie, midden in de [[Eerste Wereldoorlog]], openden twee [[Groot-Brittannië|Britse]] legeraalmoezeniers, Philip ‘Tubby’'Tubby' Clayton en Neville Talbot er Talbot House, een ontspanningsoord voor [[Engeland|Engelse]] soldaten. Het huis ontleent zijn naam dan ook aan de gesneuvelde officier Gilbert Talbot die zoon was van de [[Anglicaans|Anglicaanse]] bisschop van [[Winchester]]. Talbot sneuvelde op 23-jarige leeftijd in de omgeving van [[Ieper]]. Legeraalmoezenier Philip Clayton, die Tubby werd genoemd door de soldaten, stichtte de ‘Toc'Toc-H’H'-vereniging. Zij bouwden ontmoetingshuizen voor oud-strijders, maar ook voor bezoekers van Britse slagvelden en krijgsbegraafplaatsen.
Talbot House was een ‘Every'Every Man’s Club’Club' en stond dus open voor alle Britse militairen, zonder onderscheid van rang of stand. Alleen al daarom was het uniek. Talbot House heeft tussen 1915 en 1918 aan meer dan een half miljoen mannen onderdak geboden.
 
Het Talbot House is nog steeds in dezelfde toestand als het jaar 1917 en werd in 1929 gekocht door Lord Wakefield of Hythe. Hij schonk het aan de Talbot House Association.
 
Een reden voor de bijzondere ligging van het gebouw was dat soldaten er ‘’a''a home from home’’home'' vonden in het hectische [[Poperinge]] van die tijd. De stad juist achter de frontlinie was het zenuwcentrum van het Britse leger. Bovendien kende Poperinge een nogal liederlijk uitgaansleven, door de tienduizenden soldaten die er na een beurt aan het front stoom kwamen afblazen.
 
Sinds 1973 is het Talbot House een beschermd gebouw geworden.
Regel 18:
 
===1918===
In het voorjaar van 1918 noopte de [[Duitse opmars door België tijdens de Eerste Wereldoorlog|Duitse opmars]] tot de volledige ontruiming van Poperinge. Ook Talbot House moest de deuren sluiten. ‘Tubby’'Tubby' Clayton trok noordwaarts ([[Krombeke]]/[[Proven]]), waar hij de club in een weiland voortzette in vier houten hutten. Eén ervan bleef bewaard.
 
===1919-1931===
Na de [[wapenstilstand]] op 11 november 1918 keerden de eigenaars van Talbot House terug. De Britse troepen verlieten de stad, en ook aalmoezenier ‘Tubby’'Tubby' vertrok.
De 'ontheemde' Talbotousians konden het huis en wat ze er hadden ervaren echter niet vergeten, en droomden van een 'Toc H' (de telegrafische codes voor de beginletters van Talbot House) in vredestijd.
In 1922 blies de geest van Talbot House de internationale Toc H-vereniging officieel tot leven. Geregeld organiseerde de Toc Beweging pelgrimstochten naar de streek rond [[Ieper]], en steevast stond Talbot House op het programma - met of zonder medeweten van de familie Coevoet, de bewoners van het huis.
In 1929 bood de eigenaar het huis te koop aan. Met geld van Lord Wakefield of Hythe werd het voormalige 'heem' door Toc-H aangekocht en geschonken aan de speciaal hiertoe opgerichte vzw Talbot House. Daarom dat [[Poperinge]] verbroederd is met [[Hythe (EngelandKent)|Hythe]], stad in het Engelse graafschap [[Kent (graafschap)|Kent]]. Op 5 april 1931 was de tijd rijp voor een plechtige heropening.
 
== Tuin==
[[Bestand: Talbot House Garden.jpg|200px|right|thumb| Tuin van Talbot House]]
De tuin van Talbot House is gelegen tussen het hopmagazijn, het eigenlijke huis en het badhuis. De VZW Talbot House heeft een masterplan opgesteld voor een volledige restauratie van de tuin, gespreid over meerdere jaren. Dit houdt onder meer het herstel en heraanleg van tuinpaden, terrassen en beplanting in. De tuin is inmiddels erkend als monument door de [[Monumentenzorg|Dienst Monumenten & Landschappen]].
 
==Tentoonstelling==
In de permanente tentoonstelling in het voormalige hopmagazijn[[hop (plant)|hop]]magazijn staat de streek rond Poperinge tijdens [[Eerste Wereldoorlog|WO I]] centraal. Als laatste halte voor de [[Ieper|Ieperse]] slagvelden enkele kilometers verderop werd Poperinge overspoeld door rijen kanonnen, vrachtwagens en soldaten. Als eerste halte achter de [[Ieperboog]] werd de stad geconfronteerd met de terugkeer van duizenden gewonden, die in een van de veldhospitalen verzorgd werden - of werden begraven.
Bovenal werd Poperinge een oord waar vermoeide soldaten de oorlog voor een paar dagen konden proberen te vergeten. Hoezeer de stad ook gebukt ging onder het lawaai en het geweld van de oorlog, er werd hard gewerkt om vooral de bezoekers nog enige vorm van 'leven' aan te reiken. En dat lukte aardig: niet voor niets werd Poperinge 'Little Paris' en 'Klein Soho' genoemd.