Hanno (olifant): verschil tussen versies

Voor een triomftocht met de [[dichter]] en [[nar (persoon)|hofnar]] Baraballo bestaat historisch bewijsmateriaal:<ref>Bron door Winner, ''Raffael malt einen Elefanten'', blz. 87; geciteerd in Oettermann, ''Die Schaulust am Elefanten'', blz. 108; Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 115 en volgende</ref> Giacomo (of Jacopo) Baraballo, [[abt (abdij)|abt]] van Gaeta, was een van de prominentere figuren in het gemengde gezelschap, dat het [[apostolisch Paleis|apostolisch hof]] van Leo bevolkte. Zijn kunstige geïmproviseerde verzen, naar voorbeeld van [[Francesco Petrarca]], zouden door hun onbedoeld komische inslag de paus en zijn gasten regelmatig tot grote vrolijkheid gebracht hebben. Barballo werd met eerbewijzen overladen, iets waarvoor hij zeer gevoelig schijnt te zijn geweest.<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 115</ref> Aangezien de dichter zichzelf gelijkwaardig achtte aan Petrarca en eigenlijk naar Rome gekomen was om zich tot [[poeta laureatus]] te laten kronen, maakte de paus van de gelegenheid gebruik om Baraballo op 27 september 1515 met een uitvoerige ceremonie te kronen.<ref>Volgens Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 118–125; de "ceremonie" is hier tot in detail beschreven</ref> Het hoogtepunt van deze ceremonie was een rondrit op de rug van Hanno, wat de olifant in eerste instantie geduldig onderging. De door het spektakel aangetrokken toeschouwers maakten vervolgens echter zo'n lawaai, dat Hanno nerveus werd en de kroondichter afschudde. Het verhaal van het incident vond zijn neerslag in de literatuur en bleef daardoor in de herinnering bewaard.<ref>Donato Poli schreef een spottend sonnet over "Hannibal" die van zijn olifant viel, zoals te lezen in Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 124.</ref> Latere bronnen beweren dat Baraballo, niet meer volledig bij zinnen, korte tijd later gestorven is.<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 125.</ref>

 

 

=== Hanno's einde ===