Klassieke conditionering: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Albert Kok (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Albert Kok (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{Zijbalk geheugen}}
'''Klassieke conditionering''', '''stimulussubstitutie''' of '''S-leertype''' komt neer op het leren van voorwaardelijke reflexen. Leergedrag dat tot stand komt via klassieke conditionering wordt gerekend tot een van de ondervormen van het impliciete of [[niet-declaratieve geheugen]]. Klassieke conditionering is onderworpen aan een aantal wetten, de [[conditioneringswetten]]. Aangenomen wordt dat klassiek conditioneren berust op een adaptief mechanisme waardoor organismen leren toekomstige prikkels met een overlevingswaarde te voorspellen.
 
 
== Methode en termen ==
Klassiek conditioneren gebeurt door een neutrale of conditionele stimulus/[[voorwaardelijke prikkel]] (CS: bijvoorbeeld een toontje of lichtflits) te laten volgen door onconditionele stimulus/[[onvoorwaardelijke prikkel]] (UCS: bijvoorbeeld een milde elektrische schok). De UCS is meestal een stimulus met biologische relevantie, zoals pijn (negatief) of voedsel (positief). Na enige tijd zal de reactie (of reflex) die oorspronkelijk alleen na UCS optrad, ook na de CS optreden (hierbij wordt dus de UCS weggelaten). Dit noemt men dan de conditionele of geconditioneerde reactie: CR. Ander termen daarvoor zijn: [[geconditioneerde reflex|voorwaardelijke]] of [[geconditioneerde reflex]]. De CR zal ook optreden na stimuli die lijken op de CS (bijvoorbeeld een toon van een iets hogere frequentie). Dit verschijnsel heet [[generalisatie]]. Een variant op het eenvoudige conditioneringsparadigma is tenslotte het discriminatie-leer-paradigma. Hierbij worden twee conditionele stimuli aangeboden, de CS+ (bijvoorbeeld een hoge toon) die wél door de UCS wordt gevolgd, en een CS- (bijvoorbeeld een lage toon) die niet door een UCS wordt gevolgd. Na enige tijd zal de CR alleen na de CS+, en niet na de CS- optreden. Met dit paradigma kan men nagaan welk perceptueel onderscheid een proefdier kan maken tussen allerlei stimuluskenmerken.
Als de CS enige tijd niet door de UCS wordt gevolgd, zal er uitdoving of extinctie van de CR optreden.
Klassieke conditionering moet niet worden verward met een tweede belangrijke vorm van conditioneren, namelijk [[operante conditionering]].
 
== Neurale basis ==