Puniërs: verschil tussen versies

De [[Feniciërs]] kwamen aanvankelijk als vluchtelingen naar [[Noord-Afrika]], dat toen door de [[Berbers ]] bewoond werd. Hoewel een paar bronnen hen als kolonisten beschouwen, lijkt dat niet juist te zijn. Ze werden door de Berberse koning [[Iarbas]] ontvangen, en vreemd genoeg wordt de vriendelijkheid van Iarbas verklaard door een glimlach van de Fenicische prinses [[Dido (mythologie)|Dido]]. De Berbers hadden behoefte aan de handel, en lieten hen aan de kusten vestigen om de handel voor de Berbers te vergemakkelijken. De Feniciërs voerden later oorlog met de [[Grieken]], maar ze werden met gemak in verschillende veldslagen verslagen, vooral in de slag van [[Himera]] in 480 v.Chr., en dat liet de Feniciërs -in het kader van wat historici noemen: ''De revolutie van Carthago tegen zichzelf''- hun strategie revolutionair veranderen, en zo streefden ze de samenwerking van de Berbers of hun neven -zoals de byzantijnse historicus :[[ProcopoiusProcopius]] hen noemde- na. Vervolgens verspreidden ze de agrarische landen naar de Berberse landen, en veranderden hun koninklijke regime in een democratisch regime, en zorgden ervoor hun godsdienst gemeenschappelijk te maken, en lieten de Berbers in het leger toe. Zo konden de Puniërs voor een lange periode een tegenwicht vormen tegen de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] en de [[Grieken]].