Ledeboeriaanse Gemeenten: verschil tussen versies

Onder leiding van de Hervormdehervormde predikant Lambertus Gerardus Cornelis Ledeboer van [[Benthuizen]] werd bezwaar gemaakt tegen de gang van zaken in de Nederlandse Hervormde Kerk, met name de onderwerping aan de [[reglementenbundel van 1816]] en het zingen van gezangen in de kerk. Aanvankelijk werd aansluiting gezocht bij de [[Afscheiding van 1834|Afscheiding]], maar in 1841 werd gekozen voor een zelfstandige richting. Ledeboer wenste in geen geval erkenning bij de rijksoverheid aan te vragen. Met name in Zeeland ontstonden Ledeboeriaanse Gemeenten.

Onder leiding van [[Gerrit Hendrik Kersten|ds. Kersten]] smolten de Ledeboeriaanse Gemeenten in 1907 met de [[Gereformeerde Kerken onder het Kruis]] samen tot de [[Gereformeerde Gemeenten|Gereformeerde Gemeenten in Nederland en Noord-Amerika]]. Een klein deel van de Ledeboeriaanse Gemeenten fuseerde niet. Zij verlangden dat de voorganger een voorgeschreven ambtsgewaad zou dragen, dat de psalmberijming van [[Petrus Datheen]] (16de eeuw) gezongen zou worden in plaats van de psalmberijming van 1773 en ze hadden ernstige bezwaren tegen de theologische opleiding die Kersten wilde oprichten. Ze gingen uiteindelijk hun eigen weg, en noemden zich vanaf dat ogenblik de [[Oud-Gereformeerde Gemeenten (1907-1948)|Oud-Gereformeerde Gemeenten]].