Gregory S. Paul: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k →Dinbijbel: -> Dinobijbel (typo) |
||
Regel 9:
De meerderheid van de toenmalige paleontologische wereld kon die inzichten hoogstens zeer ten dele delen, maar men bezag Paul met een zekere sympathie omdat hij zulke mooie dingen maakte. Dat veranderde enigszins toen bleek dat de kunstenaar zich ook als paleontoloog wilde betonen. Zolang dat op de academische manier ging door het publiceren van artikelen over allerlei détails gaf dat nog geen problemen. In [[1987]] echter schreef Paul een hoofdstuk voor ''Dinosaurs, Past & Present'' dat weliswaar de uiterlijke vorm had van een aantal richtlijnen voor het illustreren van dinosauriërs, maar in feite een met grote stelligheid uitgesproken analyse van de anatomie van de hele groep behelsde. Leidde dit al tot opgetrokken wenkbrauwen: het jaar daarop publiceerde Paul een heel boek over de Theropoda: ''Predatory Dinosaurs of the World''. [[Bibliofilie|Bibliofiel]] was dit werk een doorslaand succes. Iedereen was erover eens dat er nog nooit zo'n prachtig boek over het onderwerp was geschreven (al was het alleen maar omdat dit de eerste keer was) en vooral geïllustreerd. Maar als wetenschappelijk werk werd het boek in de recensenties neergesabeld. De storm aan negatieve kritiek had verschillende oorzaken. Het geschrift waagde het zowel wetenschappelijk als populair-wetenschappelijk te zijn. Paul had zelfs een aantal nieuwe soorten benoemd, samen met vele andere taxa. Het vervreemdde zijn moderne vrienden door de methode van de [[kladistiek]] te verwerpen. De conservatieven bracht het tot hoongelach door iedere kleine soort met veren uit te dossen en zelfs expliciet te beweren dat een belangrijk deel van de dinosauriërs uit loopvogels bestond! Het boek was ook een commerciële flop en van het oorspronkelijke plan om ook van de andere dinosauriërgroepen een overeenkomstig deel te laten verschijnen kwam niets terecht.
==
Enigszins aangeslagen wierp Paul zich op zijn kunstzinnige arbeid. Al snel echter steeg zijn reputatie. Om te beginnen kreeg ''Predatory Dinosaurs of the World'' binnen enkele jaren de status van een cultusboek. De ware dinofan verwierf zich een tweedehands exemplaar (tot nu toe is er geen tweede druk verschenen) en "PDW" werd naast Bakkers ''Dinosaur Heresies'' een soort dinobijbel. Toen kwam in [[1996]] het bekendmaken van de vondst van ''[[Sinosauropteryx]]'', de eerste Chinese dinosauriër met veren. In snel tempo volgden daarna de vondsten van bevederde dinosauriërs elkaar op. Toen ''[[National Geographic Society|National Geographic]]'' in [[1998]] de nu befaamde persconferentie gaf bij de opening van de tentoonstelling in Amerika over de nieuwe vormen zat "GSP" erbij om na afloop de felicitaties (en beschaamde excuses) in ontvangst te nemen. Hij was de man die het allemaal voorspeld had en nu door de feiten in het gelijk werd gesteld. Althans, wat de bevedering van dinosauriërs betreft. Het meest omstreden deel van zijn theorieën: dat de [[Maniraptoriformes]] afstamden van een vliegende voorouder of zelfs binnen [[Vogels|Aves]] geplaatst moesten worden, vond nog steeds geen genade in de ogen van de paleontologische gemeenschap hoewel de plausibiliteit ervan door de vondst van ''[[Microraptor]]'' enorm was toegenomen. Om zijn denkbeelden kracht bij te zetten publiceerde Paul in [[2002]] een lijvig boekwerk, ''Dinosaurs of the Air'', waarin hij een zeer geleerde en uitgebreide analyse gaf van het probleem. Het werk was vanzelfsprekend door de auteur zelf rijkelijk geïllustreerd. In hetzelfde jaar werd Paul geëerd doordat een aan ''Microraptor'' verwante vorm naar hem vernoemd werd: ''[[Cryptovolans]] pauli''. Onder redactie van Paul is in [[2000]] het ''Scientific American Book of Dinosaurs'' verschenen dat een vijftal artikelen van zijn hand bevat en zeer veel van zijn illustraties waaronder afbeeldingen van skeletten van tachtig dinosauriërs.
|