Verdrag van Fontainebleau (1814): verschil tussen versies

Het '''Verdrag van Fontainebleau''' is een overeenkomst, opgesteld op [[11 april]] [[1814]] op het [[Kasteel van Fontainebleau]] nabij [[Parijs]], tussen de verslagen [[Eerste Franse Keizerrijk|Franse]] keizer [[Napoleon Bonaparte]] en afgevaardigden van [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijk]], [[Keizerrijk Rusland|Rusland]], [[Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland|Groot-Brittannië]] en [[Pruisen]]. Met dit verdrag, dat 21 artikelen bevat, werd de [[Zesde Coalitieoorlog]] beëindigd en trad Napoleon af als keizer van Frankrijk.

Op 6 april 1814 werd de 58-jarige Lodewijk XVIII, broer van de geëxecuteerde kdoningkoning [[Lodewijk XVI van Frankrijk|Lodewijk XVI]], de nieuwe koning op grond van een verordening van de Senaat, die op 9 april werd bekrachtigd door de Wetgevende Vergadering. Het wettelijk document dat deze regeling vorm moest geven, werd voorbereid in de Parijse woning van Talleyrand aan de rue Saint-Florentin, waar ook onder meer tsaar [[Alexander I van Rusland|Alexander I]] hof hield. Daardoor kon Talleyrand Alexander in de gaten houden en hem omzichtig de door eerstgenoemde gewenste richting insturen. Alexander was zeer genereus ten aanzien van het lot van Napoleon. De bepalingen van het verdrag kwamen tot stand zonder inbreng van de drie andere bondgenoten, vertegenwoordigd door [[Klemens von Metternich|Metternich]], [[Henry Robert Stewart|Castlereagh]] en [[Karl August von Hardenberg]]. Deze drie kwamen pas op 10 april in Parijs aan en waren ''not amused'' met de aangetroffen situatie. Zij stelden dat als Napoleon op [[Elba]] terechtkwam, hij zonder meer voor problemen kon zorgen in Frankrijk en Italië. Ook de gemaakte afspraken ten aanzien van [[Marie Louise van Oostenrijk|Marie-Louise van Oostenrijk]] en haar zoon, schoten hen in het verkeerde keelgat. Niettemin konden zij er niet meer onderuit dit verdrag voor akkoord te ondertekenen, zij het onder protest.

In dit verdrag werdwerden de nieuwe situatie en de gemaakte afspraken formeel vastgelegd. De belangrijkste bepaling was dat Napoleon aftrad als keizer van Frankrijk. Napoleon gaf zijn recht op de kroon van Frankrijk, [[Koninkrijk Italië (1805-1814)|Italië]] en alle andere landen en gebieden op. Ook zijn nakomelingen en familieleden verloren het recht op de Franse kroon. Wel mochten Napoleon en zijn vrouw [[Marie Louise van Oostenrijk|Marie Louise]] dehun titels van 'keizer en -keizerin' behouden.

Napoleon kwam op 3 mei 1814 aan op [[Elba]], gescheiden van vrouw en kind. Op 30 mei volgde een vredesverdrag tussen Frankrijk en de geallieerden, het [[Verdrag van Parijs (1814)|Verdrag van Parijs]].