Eikenloof: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 16:
De eikenkrans zou dan een typisch Noordelijk, [[Germanen|Germaans]] symbool zijn en was in de beleving van die tijd mannelijker dan de lauwerkrans<ref>[http://www.hdgbw.de/mp/mp_04_Objektlinks.shtml Op ]</ref>. Men gaf de eikenkrans een militair tintje toen in 1870 de geweren van de zegevierende Duitse troepen na de [[Frans-Duitse Oorlog]] met eikenbladeren werden versierd<ref>op [http://www.bkv-dingolfing-landau.de/vkrkhaidlfing.htm] afgebeeld.</ref>.
In de [[onderscheiding]]en en ridderorden van de 19e eeuw werden eikenbladeren sinds 1817 gebruikt. De Orde [[Pour le Mérite]] was nu een puur militaire onderscheiding geworden en Koning [[Frederik Willem III van Pruisen|Frederik Willem III]] ontwierp zelf een ornament in de vorm van drie eikenbladeren.
De eerder zo eenvoudige orde werd op 10 maart 1813, niet in een afzonderlijk besluit maar "en passant" in het instellingsbesluit van het [[IJzeren Kruis (Duitsland)|IJzeren Kruis]] uitgebreid met drie vergulde eikenbladeren voor bijzondere verdiensten, "Eichenlaub" genoemd die op de ring moesten worden gedragen. De symboliek van deze eikenbladeren is de volgende; koning Friedrich Wilhelm III eerde zijn overleden gemalin, de in Pruisen mateloos populaire [[Louise van Mecklenburg-Strelitz]] en zijn gezin. Zo stonden in het oorspronkelijke ontwerp de drie eikenbladeren symbool voor de koning en zijn echtgenote. Het centrale eikenblad herdacht de negen kinderen van het Pruisische koningspaar. De linkerkant van het centrale blad telde daarom vijf lobben als voorstelling van de vijf zonen, de rechterzijde telde vier lobben als voorstelling van de vier dochters. In de centrale nerf van het middelste eikenblad kan men de gestileerde letter 'L' (van Luise) herkennen. Later werd het ontwerp sterk vereenvoudigd, waardoor het zijn symbolische betekenis verloor. Kruisen met het eikenblad werden na 17 december 1817 aan een afwijkend lint gedragen. Dit lint kreeg drie zilveren strepen voor wie de orde tweemaal verleend kreeg. Kreeg men het eikenblad bij de eerste toekenning van de orde dan moest men genoegen nemen met het standaardlint met de twee zilveren strepen.
Nu het eikenloof in de belangrijkste Noord-Duitse staat een vaste plek in het programma van militaire symbolen had gekregen volgden ook andere Noord-Duitse staten met het gebruiken van eikenloof. In gebieden die dichter bij de Latijnse cultuur staan zoals Oostenrijk en de staten in Zuid-Duitsland heeft het eikenblad een kleinere rol gespeeld.
Manfred von Richthofen kwam volgens de Duitse regering niet in aanmerking voor eikenllof op zijn kruis [[Pour le Mérite]]. In plaats daarvan ontving hij de [[Orde van de Rode Adelaar]] met Kroon en Zwaarden ("Roter Adler Orden 3. Klasse mit Krone und Schwertern") van Pruisen In deze vorm werd de onderscheiding slechts zesmaal uitgereikt. Als "eenvoudig" vlieger kwam v. Richthofen niet in aanmerking voor het eikenloof bij het Pour le Mérite waarvoor hij door Ludendorff was voorgedragen. Daarvoor zou hij, zo meende de regering in de afwijzing van de voordracht, een veldslag hebben moeten winnen.
Medailles werden in sommige gevallen versierd met een krans die voor de helft uit eiken- en voor de helft uit lauwerbladeren bestond. In andere gevallen kregen burgers een versiering met lauwerkrans terwijl de militairen een versiering in de vorm van een eikenkrans kregen. In [[Luxemburg (land)|Luxemburg]] heeft de Nederlandse Koning [[Willem II der Nederlanden|Willem II]] in zijn hoedanigheid als Groothertog een [[Orde van de Eikenkroon]] gesticht.
| |||