Tonaliteit: verschil tussen versies

Bij atonaliteit wordt doelbewust de beweging naar een grondtoon, als basis van een toonaard, vermeden. DitOnder isinvloed van het geval bij [[dodecafonieExpressionisme]] of twaalftoonsmuziek,was waariner elkeaan toonhet gelijkwaardigbegin isvan de 20ste eeuw een enorme drang naar persoonlijke expressie. ErDit leidde bij [[Arnold Schönberg]] en zijn welleerlingen tooncentra[[Alben dieBerg]] opvallenen [[Anton Webern]], maardie dezegezamenlijk kande men[[Tweede zelfWeense vastleggenSchool]] envormen, hangentot nieteen aftoenemend gebruik van [[chromatiek]]. In eerste instantie heeft dat een voorafzwevende bepaaldetonaliteit toonsoorttot zoalsgevolg, inwaarbij het tonale muziekcentrum zo snel wisselt dat er eigenlijk geen sprake meer is van een centrale grondtoon.