Elektronenvangst: verschil tussen versies

'''Elektronenvangst''' (β⁺ verval) is een [[Radioactiviteit|vervalproces]] dat een variant is op [[bètaverval|β⁻ verval]]. In plaats van een [[elektron]] uit te zenden wordt er een elektron, meestal uit de binnenste elektronenschil, van het atoom opgenomen in de kern.

Bij elektronenvangst wordt een [[elektron]], meestal afkomstig uit de K- of L-schil, door een proton opgenomen. Daarbij wordt het proton (met het opgenomen elektron) omgezet in een [[neutron]] en een [[neutrino]]. Het [[massagetal]] blijft daarbij gelijk, maar het [[atoomnummer]] wordt met één verlaagd. Elektronenvangst treedt op bij isotopen waarbij te veel [[Proton (deeltje)|protonen]] aanwezig zijn in de kern, en er te weinig [[energie]] is om een [[positron]] uit te zenden. Het komt echter ook wel voor bij isotopen waarbij positron-verval wel optreedt. Als het energieverschil tussen het ouderatoom en het dochteratoom minder dan 1,022 [[MeV]] is, dan treedt er per definitie geen positron-verval op. Er zal dan enkel elektronenvangst optreden. Voorbeeld: [[Rubidium]]-83 zal enkel en alleen via elektronenvangst vervallen tot [[Krypton (element)|Krypton]]-83; het energieverschil is namelijk slechts 0,9 MeV.

In sommige boeken wordt dit proces ook wel K-vangst genoemd, omdat het elektron dat ingevangen wordt meestal uit de K-schil afkomstig is (een.<ref>Een voorbeeld van een boek dat deze term gebruikt is de [[Binas (boek)|BINAS]].</ref> In de Engelstalige literatuur wordt vaak de afkorting EC (van ''Electron Capture'') gebruikt als symbool voor elektronenvangst; in de Duitstalige wereld wordt ook wel de Griekse letter ε (voor ''Epsilonzerfall'') als symbool gebruikt.