Concrete poëzie: verschil tussen versies

Bij een combinatie van poëzie en [[muziek]] spreekt men van ''auditieve'' of ''fonetische poëzie'' en bij een vermenging van [[tekst]] en [[grafiek (kunstvorm)|grafiek]] van ''visuele poëzie'' of ook wel ''poëtische typografie''. Lettertype en lettergrootte, de schikking van de woorden op het blad worden drager van de boodschap. Concrete poëzie maakt alleen gebruik van taal- en typografische elementen, terwijl visuele of visieve poëzie (in het Italiaans poesia visiva genoemd) bestaat uit een [[collage]] van knipsels, foto's en taalelementen.

 

 

Daarna was het genre in de literatuur weinig productief meer; de procedés werden overgenomen door de reclame. Sinds de komst van elektronische poëzie op het web (of op cd-rom) experimenteren sommige dichters echter ook in hun 'gewone' poëzie weer met typografische middelen en het bewegen, verschijnen en verdwijnen van woorden of letters. Een voorbeeld hiervan in de Nederlandse literatuur zijn de ''bewegende gedichten'' van [[Tonnus Oosterhoff]].