Het '''Hertogdom Spoleto''' bestond van [[571]] tot [[1231]]. Het vorstendom was opgericht na de invallen van de [[LangobardenLongobarden]], van wie [[Faroald I|Faroald]] in [[571]] de grondvester was. Het behoorde oorspronkelijk tot het [[Langobardische Rijk]], maar kon steeds zelfstandiger worden van de koning, die in Noord-Italië verbleef en zijn gezag in het zuiden verloor. Nadat [[Karel de Grote]] Italië veroverde in [[774]] moesten de hertogen van Spoleto de soevereiniteit van de [[Lijst van Frankische koningen|Karolingen]] erkennen. Later kon hertog [[Guido van Spoleto|Wido]] rekenen op erkenning als koning van 'Italië' (''Italicum'', zie ook [[Koninkrijk Italië (781–1806)|Koninkrijk Italië]]) en als keizer, in [[889]] respectievelijk [[891]]. Ook zijn opvolger [[Lambert van Spoleto|Lambert]] werd Duits keizer. Het werd in de 10e eeuw een gebruik om de hertogen van Spoleto door de Italische koningen en de keizers aan te wijzen; hierdoor kwam het meermalen voor dat [[Heilige Roomse Rijk|Duitse]] vorsten tot hertog van Spoleto werden benoemd. De [[Abruzzen]] gingen in de 12e eeuw verloren aan het [[koninkrijk Sicilië]]. In [[1231]] kwam [[Spoleto]] aan de [[Kerkelijke Staat]], wat het einde van het hertogdom betekende.
