Frits Maats: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot defaultsort |
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Fukuyama naar Fukuyama (Hiroshima)), met behulp van pop-ups |
||
Regel 9:
Al in [[1978]] vertoonde hij in De Appel ([[Amsterdam]]) videotapes waarin de relatie tussen sculptuur en muziek werd onderzocht. Ook maakte hij samen met [[Nico van der Sman]] geluidsinstallaties: in een melkfabriek werden de machinegeluiden op genomen in de fabriek die toen nog in werking was. Deze geluiden werden later weer afgespeeld in de lege en ontmantelde fabriekshal ([[Roden (Nederland)|Roden]], [[1982]]). Daarna ontwikkelde hij Video-installaties, als voorbeeld kan de multimedia-installatie uit 1987 Paracas-Chimu gelden waarbij 3 videotapes met daarop beelden en geluiden gelijktijdig werden afgepeeld over 16 monitoren. Videobeelden, sculpturen en schilderijen werden met elkaar geconfronteerd in een donkere zaal in het Groninger Museum met als enige lichtbron die van de 16 monitoren. Deze werden in een bepaalde compositie opgesteld. Dit werk werd als een zogenaamd "Gesamtkunstwerk" ervaren. De 16 monitoren bepaalden het licht en de kleurreflecties op de objecten en schilderijen, deze veranderden daardoor in kleur en vorm. Vier geluidskanalen droegen bij voor een totaalervaring.
Bij het in [[1989]] gemaakte "VAUPS" gaat de integratie van de diverse media een stap verder. In zijn eerste "VAUPS" (Video-Audio-Unit-Paint-Sculpture) getiteld ''La belle Verrière'' ([[1989]] [[Fukuyama (Hiroshima)|Fukuyama]] museum) trachtte hij in [[Japan]] de verschillende media volledig te integreren. Een VAUPS is een geschilderde en klinkende sculptuur aan de wand met ingebouwde beeldbuizen deze aangestuurd door videobeelden met zowel statische als bewegende beeldelementen. Klanken en vormen creëren een steeds veranderende compositie, doordat de geschilderde vormen op paneel, en de via de monitoren gegenereerde bewegende elektronische vormen elkaar blijven beïnvloeden.
Voor Channel Four Television in Engeland maakte hij samen met o.a. Brain Eno een 12 min durende TV programma met als titel ''Light or TV'', waar vijf miljoen Britten naar keken. Maats probeerde de tragiek van de tijd zichtbaar te maken, "als de tijd die ons voortdurend ontglipt als de wisseling van het licht in het venster van de kathedraal van Chartres, La Belle Verrière", aldus Maats.
| |||