Stardust Memories: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.6.5) (robot Erbij: ru:Воспоминания о звёздной пыли |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 30:
''Stardust Memories'' is een film met meerdere lagen, waarbij verhaallijnen door elkaar lopen en er meerdere films in de film blijken te zitten.
Filmmaker Sandy Bates is in het Stardust Hotel in Atlantic City waar hij tijdens een filmfestival een lezing geeft over zijn films. Hij wordt voortdurend geconfronteerd met zijn fans die het niet eens zijn met het feit dat hij niet langer komedies maakt. Er zijn ook vertegenwoordigers van zijn filmstudio die het ook niet eens zijn met de huidige koers die Bates volgt, het maken van psychologische, intellectuele, meer Europees gerichte films. Bates heeft ook moeite met zijn relaties. Er zijn
Op de conventie krijgt Bates een kortstondige verhouding met Daisy, een jonge celliste en ex-junkie. De zaken raken vervolgens gecompliceerd als de huidige vriendin van Bates, Isobel, langskomt met haar twee kinderen. Isobel heeft net haar man verlaten, een gegeven dat Bates verwart. Hij wil graag onmiddellijk met Isobel trouwen, maar aan de andere kant schrikt hij daarvoor terug. Dan ziet Bates zijn eigen film op het festival. De studio heeft zonder iets te vragen het einde veranderd, waardoor de film er anders uit is gaan zien. De verontwaardigde Bates vlucht weg en wordt geconfronteerd met een vliegende schotel. De buitenaardse wezens bespreken zijn seksuele voorkeuren en vragen hem om meer 'leuke grappen' te vertellen. Vervolgens wordt Sandy Bates zogenaamd doodgeschoten door een fan, wordt hij gevangengezet en ziet hij zijn chauffeur gearresteerd wegens fraude met de post.
Regel 45:
''Stardust Memories'' is een van Allens meest persoonlijke films.
In 1980 stond hij op de top van zijn roem. Hij was gelauwerd voor ''[[Manhattan (film)|Manhattan]]'' en ''[[Annie Hall]]'' en werd bewonderd door talloze fans. Toch heeft de film een bittere ondertoon. Hier spreekt een filmmaker die niet uit de voeten kan met de mateloze bewondering van zijn fans en moet vechten om een ander soort films te maken dan de komedies uit zijn begintijd. Allen speelt in de film met diverse technieken. Zo gebruikt hij dezelfde acteurs in verschillende scènes, om de kijker ervan te doordringen dat er sprake is van een film in de film. Ook zijn er referenties aan het werk van [[Federico Fellini|Fellini]] (met name ''[[8½]]'') en [[Ingmar Bergman]] die
Net als veel andere films van Allen
Allen heeft altijd ontkent dat de film een [[autobiografie]] zou zijn, en openlijk laten merken dat hij het jammer
==Externe link==
Regel 55:
{{Refs}}
{{Woody Allen}}
[[Categorie:Amerikaanse film]]
|