Stardust Memories: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ZéroBot (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 30:
''Stardust Memories'' is een film met meerdere lagen, waarbij verhaallijnen door elkaar lopen en er meerdere films in de film blijken te zitten.
 
Filmmaker Sandy Bates is in het Stardust Hotel in Atlantic City waar hij tijdens een filmfestival een lezing geeft over zijn films. Hij wordt voortdurend geconfronteerd met zijn fans die het niet eens zijn met het feit dat hij niet langer komedies maakt. Er zijn ook vertegenwoordigers van zijn filmstudio die het ook niet eens zijn met de huidige koers die Bates volgt, het maken van psychologische, intellectuele, meer Europees gerichte films. Bates heeft ook moeite met zijn relaties. Er zijn flashbacks[[flashback]]s over zijn relatie met de actrice Dorrie. Dorrie heeft een psychose gehad en was opgenomen in een inrichting. Hoewel ze inmiddels is hertrouwd, heeft ze nog altijd last van psychische problemen.
 
Op de conventie krijgt Bates een kortstondige verhouding met Daisy, een jonge celliste en ex-junkie. De zaken raken vervolgens gecompliceerd als de huidige vriendin van Bates, Isobel, langskomt met haar twee kinderen. Isobel heeft net haar man verlaten, een gegeven dat Bates verwart. Hij wil graag onmiddellijk met Isobel trouwen, maar aan de andere kant schrikt hij daarvoor terug. Dan ziet Bates zijn eigen film op het festival. De studio heeft zonder iets te vragen het einde veranderd, waardoor de film er anders uit is gaan zien. De verontwaardigde Bates vlucht weg en wordt geconfronteerd met een vliegende schotel. De buitenaardse wezens bespreken zijn seksuele voorkeuren en vragen hem om meer 'leuke grappen' te vertellen. Vervolgens wordt Sandy Bates zogenaamd doodgeschoten door een fan, wordt hij gevangengezet en ziet hij zijn chauffeur gearresteerd wegens fraude met de post.
Regel 45:
''Stardust Memories'' is een van Allens meest persoonlijke films.
 
In 1980 stond hij op de top van zijn roem. Hij was gelauwerd voor ''[[Manhattan (film)|Manhattan]]'' en ''[[Annie Hall]]'' en werd bewonderd door talloze fans. Toch heeft de film een bittere ondertoon. Hier spreekt een filmmaker die niet uit de voeten kan met de mateloze bewondering van zijn fans en moet vechten om een ander soort films te maken dan de komedies uit zijn begintijd. Allen speelt in de film met diverse technieken. Zo gebruikt hij dezelfde acteurs in verschillende scènes, om de kijker ervan te doordringen dat er sprake is van een film in de film. Ook zijn er referenties aan het werk van [[Federico Fellini|Fellini]] (met name ''[[8½]]'') en [[Ingmar Bergman]] die met namevooral de filmliefhebber aanspreken. Dit wordt nog eens onderstreept door het fragment van de film waar Bates naar zit te kijken tijdens het festival, een fragment uit ''De Fietsendieven''. Tegelijkertijd probeert de film ook antwoorden te geven op vragen als [[godsdienst]], [[filosofie]], [[oorlog]] en [[dood]].
 
Net als veel andere films van Allen, bevat ''Stardust Memories'' verschillende [[jazz]]nummers. Dit zijn onder andere nummers van [[Louis Armstrong]], [[Django Reinhardt]], en [[Chick Webb]].
 
Allen heeft altijd ontkent dat de film een [[autobiografie]] zou zijn, en openlijk laten merken dat hij het jammer vindvindt dat sommige mensen wel zo over de film denken.<ref>{{cite book | last=Nichols |first=Mary P. |url= http://books.google.com/books?id=FpEAaYF0jqEC&pg=PA4&lpg=PA4&dq=%22stardust+memories%22+%2B%22allen+denies%22&source=web&ots=pbsO1Mxo-U&sig=LArMV_Bcv9i13WDX_1PqoQsW6zg |title = Reconstructing Woody: Art, Love, and Life in the Films of Woody Allen |page= 4 |ISBN= 0-8476-8990-5 |publisher=[[Rowman & Littlefield]] |year=1998}}</ref> Wat betreft meningen over de films staan Allen'sAllens fans en critici vaak lijnrecht tegenover elkaar.
 
==Externe link==
Regel 55:
 
{{Refs}}
 
{{Woody Allen}}
 
[[Categorie:Amerikaanse film]]