Joris van Casteren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 4:
Hij studeerde aan de Utrechtse [[School voor Journalistiek]] en later filosofie aan de [[Universiteit van Amsterdam]]. Op jonge leeftijd was hij werkzaam bij regionale kranten als Dagblad Flevoland en de Zwolse Courant. Hij werd op zijn eenentwintigste redacteur bij het weekblad [[De Groene Amsterdammer]], alwaar hij tot september 2002 in dienst bleef. Bij De Groene verwierf hij zich een reputatie met grote reportages. In 1999 reisde hij naar Nigeria, waar hij vier reportages schreef die later gebundeld werden in ''Redactie binnenland'' (2001), een met de [[Dick Scherpenzeelprijs]] 1999 onderscheiden Groene-reeks.
Van Casteren was medewerker van [[NRC Handelsblad]] en tot 2006 redacteur bij [[Vrij Nederland]]. In 2004 won hij het Gouden Pennetje voor zijn reportages. Hij schrijft momenteel voor [[Hollands Diep (tijdschrift)|Hollands Diep]] en [[Het Parool]].
Naast zijn werkzaamheden als journalist was Van Casteren redacteur van de ''[[Poëziekrant]]'' en publiceerde hij gedichten in onder meer ''Maatstaf'' en ''Passionate''. Zijn poëzie werd onder meer gebloemleesd in ''De 100 beste gedichten van 2001'' (2002) en in ''Nederlandse poëzie van de 19de t/m de 21ste eeuw'' (2004) van Gerrit Komrij.
Begin september 2010 werd hij door enkele inwoners van Lelystad aangeklaagd wegens [[belediging]] naar aanleiding van het het deels autobiografische ''[[Lelystad (boek)|Lelystad]]'' (2008), dat werd genomineerd voor de [[AKO Literatuurprijs]] 2009.
In 2011 verscheen zijn nieuwe non-fictie boek, ''Het zusje van de bruid'' over zijn mislukte liefdesrelatie met een drugsverslaafde borderline patiënte. Dit boek bracht veel reacties te weeg en van Casteren was zelfs niet meer welkom bij [[Vrij Nederland]].
==Bibliografie==
| |||