Indische Nederlanders: verschil tussen versies

De Indo-Europeanen waren min of meer tweetalig. In het algemeen was Nederlands de hoofdtaal, dat was het standaard/beschaafd Nederlands en Indisch-Nederlands. Daarnaast was het ook mogelijk dat er Maleis (de toenmalige handelstaal, de lingua franca van de Indonesische archipel en voorloper van het huidige [[Indonesisch]] ) werd gesproken maar dan een heel vereenvoudige vorm daarvan: het Pasar-Maleis(Markt Maleis), en/of een soort mengtaal (Pidgin/Creoolse taal) zoals het Petjoh. Het Pasar-Maleis werd vaak door de Indo-Europeanen en Europeanen gebruikt om met de Indonesiërs te communiceren. Het Petjoh kwam vaak voor bij de Indo-Europeanen uit de onderste laag van de Indo-Europese groep. Het is een beetje vergelijkbaar met straattaal, en werd ook vaak gesproken door jongeren(ook Europeanen) op de straat of schoolpleinen.

Wat er naast het Nederlands en het Indisch-Nederlands vaak werd gesproken zoals het Pasar-Maleis, Petjoh of een ander mengtaal, of juist helemaal niet, was afhankelijk van afkomst,achtergrond,stand,omgeving,enz. Hier is ook heel duidelijk te zien dat de Indo-Europeanen een heterogene, rijkgeschakeerde, diffuse groep waren.