Grieks-Bactrisch koninkrijk: verschil tussen versies

De Seleucidische vorsten van het Seleucidische rijk hadden te maken met veel problemen, waaronder een oorlog met het machtige [[Ptolemaeïsch Egypte]], en hadden niet de middelen om de vele gebieden van hun uitgestrekte rijk voldoende onder de duim te houden. Zo kreeg [[Diodotus I]], de Seleucidische gouverneur van Bactrië, de kans in opstand te komen tegen de Seleuciden en Bactrië onafhankelijk te verklaren. Hij kroonde zichzelf tot koning van Bactrië, en hij en zijn opvolgers waren niet alleen in staat de Seleucidische aanvallen af te slaan, maar wisten ook het koninkrijk flink uit te breiden. De Bactrische Grieken voerden een actieve kolonisatiepolitiek en stichtten vele nieuwe dorpen en steden, bevolkt met lokale mensen en Griekse emigranten, in vooral de vruchtbare stroomgebieden van de [[Oxus]] en de oases van de centrale Bactrische vlakte. Het koninkrijk bereikte een hoge graad van [[urbanisatie]] met een relatief grote bevolking. De vele doorgaande handelsroutes, zoals de [[zijderoute]], zorgden voor grote welvaart. Talloze Griekse kooplieden, handwerkslieden en kunstenaars afkomstig uit de hele hellenistisch-Griekse wereld vestigden zich in de Bactrische steden en dorpen. Eeuwenlang zou deze relatief grote Griekse instroming invloed uitoefenen op taal en cultuur van de regio, ook nadat de Griekse dynastieën tot het verleden behoorden. Zo is tot op heden de Griekse invloed op o.a. de Indiase beeldhouwkunst te zien.

 

In de laatste jaren zijn er steeds meer geschriften uit deze tijd boven water gekomen. Voor een deel hebben deze een boeddhistisch karakter (de bekendste Grieks-Indische koning [[Menandros]] (2e eeuw voor Chr.) was waarschijnlijk ook boeddhist), maar er is ook veel informatie met een meer economisch karakter, zoals rekeningen en ontvangstbewijzen.