Reinder Zwolsman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
http://woordenlijst.org/zoek/?q=onroerendgoedmaatschappij
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
 
==== De Tweede Wereldoorlog ====
In de oorlogsjaren bouwt Zwolsman zijn onroerendgoedbelangen uit met de aankoop van verschillende kleinere vastgoedportefeuilles. Hij is actief in het verzet maar zijn oorlogsgedragingen en loyaliteit zijn altijd omstreden geweest. Na de oorlog wordt beweerd dat hij zowel voor het verzet als voor de Duitse [[Sicherheitsdienst]] heeft gewerkt. Op 7 december 1945 wordt Zwolsman gearresteerd wegens een serie roofovervallen op collaborateurs in oorlogstijd, waarbij doden zijn gevallen, en het verraad van de verblijfplaats van de Duitse deserteur Hildesheim, hetgeen deze het leven kostte.<ref>(Dagblad De Burcht, 10/12/1945; p. 1/4; Nieuwe Leidsche Courant, 17/05/1946; p. 1/4)</ref>. Zwolsman zit bijna 10 maanden geïnterneerd in afwachting van zijn proces in september 1946 voor het Bijzondere Gerechtshof te Den Haag. Tijdens dit proces, waarin de aanklager hem een ‘operettefiguur’ noemde, wordt drie jaar gevangenisstraf geëist. Hoewel de feiten bewezen worden geacht, besluit het Hof geen straf op te leggen.<ref>(Leidsche Courant, 24/05/1946; p. 1/2, Leidsch Dagblad, 07/11/1946; p. 3/4, Leidsch Dagblad, 20/11/1946; p. 2/4)</ref>
 
Op sinterklaasavond, 5 december 1946 wordt het Haagse gezin Boer gedood bij een bomaanslag. Tijdens het daarop volgende proces verklaren de verdachten, dat ook op Reinder Zwolsman een aanslag gepland was, als vergelding voor zijn misdragingen tijdens de bezetting.<ref>(Leidsch Dagblad, 18/09/1947; p. 3/8)</ref>
Regel 14:
==== De wederopbouw ====
Na de oorlog richt Zwolsman zich met zijn beursgenoteerde bouwmaatschappij Verenigde Aannemings Bedrijven v/h Zwolsman, op de vele plannen die in het hele land ontwikkeld worden voor de [[wederopbouw]] van Nederland, en de bijbehorende gelden. Gedurende de jaren 50 introduceert het bedrijf de zogenaamde prefabricage-bouwmethode en heeft het bouwprojecten lopen ter waarde van honderden miljoenen guldens. In heel Nederland levert Zwolsman nieuwbouwwijken met duizenden woningen tegelijk op, maar hij richt zich vooral op [[Den Haag]]. In 1959 bouwt hij de nieuwe [[Scheveningse pier|Pier]] van Scheveningen in opdracht van de E.M.S.. Na een reeks fusies en overnames noemt hij zijn bouwbedrijf vanaf 1960 Intervam.
In 1961 verandert Zwolsman van bouwer in projectontwikkelaar. Hij verlaat Intervam en koopt voor 3 miljoen gulden <ref>Leidsch Dagblad, 07/01/1978; p. 27/36</ref> de Landbank, een sluimerende financieringsmaatschappij met onder meer 500 huizen in bezit. Hij trekt vreemd vermogen aan en begeeft zich op overnamepad. In heel Nederland koopt en exploiteert Zwolsman kantoor- en bedrijfspanden. Naast ‘private equity’ weet Zwolsman ook vele kleine beleggers te interesseren. In de vroege jaren 60 verwerft Zwolsman zo de Houtrusthallen (1963), het O., K. en W.-gebouw en het landgoed Backershagen (1962) in Den Haag, in Amsterdam onder andere het Lido, San Marco en [[Theater Carré]] (1963), in Rotterdam een deelbelang in de [[Euromast]] (1964) en de hotels Huis ter Duin, Palace en Rembrandt te [[Noordwijk (Zuid-Holland)|Noordwijk]].<ref>(Leidse Courant, 28/12/1963; p. 3/16)</ref> Verder verwerft de Landbank in 1963 Rutten’s Bierbrouwerij ‘De Zwarte Ruiter’ in Rotterdam, met als bekende dochter de landelijke cafetariaketen Ruteck’s.<ref>(Leidsche Courant, 05/02/1988; p. 4/18, P. van der Eijk, Een handvol Hagenaars, Den Haag, 1966, p. 54 e.v.)</ref>
 
Zwolsman, die zich tijdens zijn voorarrest in 1946 aansloot bij de Rooms-Katholieke kerk, steunt de [[Katholieke Volkspartij|KVP]] financieel. In 1956 wordt ex-minister-president [[Louis Beel]] commissaris van de bouwmaatschappij. Zwolsman doet ook aan liefdadigheid; zo bekostigt hij de bouw van een kerktoren in Scheveningen en schenkt hij een kantoorvilla aan de Rijksuniversiteit Leiden. Bovendien rijkt de E.M.S. jaarlijks haar Cultuurprijzen uit. Tijdens de actie [[Open het Dorp]] schenkt Zwolsman in het geheim de benodigde grond voor het Dorp.
Regel 34:
De naoorlogse architectuur wordt algemeen al vrij snel zeer lelijk gevonden en ook Zwolsman ontsnapt niet aan dat sentiment. Omdat het ministerie van Volkshuisvesting regelmatig zijn bouwplannen dwarsboomt, weigert hij in 1963 zijn Kurhaushotel ter beschikking te stellen voor de [[Noord-Atlantische Verdragsorganisatie|NAVO]]-conferentie in Scheveningen. Hiermee chanteert hij openlijk de Nederlandse regering om soepelheid te tonen bij zijn bouw- en verbouwingsaanvragen. De gemeente Den Haag is furieus. De Haagse burgemeester [[Hans Kolfschoten|Kolfschoten]] veegt in zijn nieuwjaarstoespraak voor 1964 de vloer aan met Zwolsman’s plannen en beschuldigt hem van [[megalomanie]]. Door het gedoe met de [[piratenzender]] [[TV Noordzee|R.E.M.]], het opknippen van de geliefde horecaketen Ruteck’s en het koketteren met zijn vermogen van honderden miljoenen tijdens interviews met [[KRO]]’s Brandpunt wekt Zwolsman de indruk zich boven alles en iedereen verheven te voelen. Hij wantrouwt de pers en richt dus een eigen tijdschrift op, de E.M.S.-monitor, onder redactie van de schrijver [[Leonard Huizinga]]. Later in 1964 brandt het O., K. en W.-gebouw aan de Zwarteweg in Den Haag af, een door de Hagenaars zeer geliefd theater. Zwolsman geeft toe, 2 miljoen gulden winst te maken op de verzekeringsuitkering.<ref>(Leidse Courant 31 december 1964)</ref> Dit voedt de geruchten over brandstichting, hoewel daarvoor nooit bewijzen zijn gevonden. Branden zullen Zwolsman blijven achtervolgen; villa Backershagen sneuvelt in de vlammen en veel later worden ook de Scheveningse hotels Palace en Grand Hotel door brand verwoest,hoewel die dan al zijn verkocht aan Bredero.
Met de semi-illegale plaatsing van het vierde ‘eiland’ van de Scheveningse Pier bruuskeert Zwolsman de overheden opnieuw. Hij negeert de regelgeving van minister [[Koos Andriessen|Andriessen]] (CHU) van [[Ministerie van Economische Zaken (Nederland)|Economische Zaken]] als hij de toegangsprijzen van de Pier verdubbelt. Door de voortdurende stagnatie van de plannen voor het Wijnhavengebied, overigens niet alleen de schuld van Zwolsman, verpaupert de kavel zienderogen en jarenlang ligt het centrum van Den Haag braak.
Begin jaren 70 is Zwolsman een van de meest gehate figuren in Den Haag en ook zijn oorlogsverleden blijkt opeens verre van vergeten. In diezelfde periode gaat het bergafwaarts met de Zwolsman-bedrijven. Vele kleine beleggers verliezen hun in aandelen E.M.S. belegde geld. Een deel van het onroerend goed wordt overgenomen door de Amsterdamse handelaar [[Maup Caransa]]. Zwolsman verkoopt zijn Scheveningse bezittingen in 1973 voor f. 56 miljoen gulden aan Bouwbedrijf Bredero, naar eigen zeggen omdat hij het getreuzel van de gemeente inzake besluitvorming beu is.<ref>(Nieuwe Leidse Courant, Leidsch Dagblad, Leidse Courant, verslaggeving 1964 - 1970, 1975)</ref> In 1974 krijgt Reinder Zwolsman een auto-ongeluk; hij kan maar ternauwernood uit zijn brandende Bentley gered worden. Twee koffers met E.M.S.-documenten verdwijnen in de vlammen. Na dit ongeluk krijgt Zwolsman last van hoofdpijnaanvallen, die hem dwingen met pensioen te gaan.
 
De laatste Zwolsman-bedrijven, waaronder de E.M.S., worden in 1978 geliquideerd. In 1981 kondigt Zwolsman zijn come-back aan: hij presenteert plannen voor het wetenschappelijk pretpark 'Futurama' dat moet worden gerealiseerd in Oost-Groningen. De plannen worden korte tijd later reeds afgeblazen.