Hugo de Groot: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
hugo de groot |
||
Regel 1:
Hugo de Groot geniet onder het grote publiek vooral bekendheid door de boekenkist waarmee hij op 22 maart 1621 wist te ontsnappen uit slot Loevestein. Daar zat hij sinds 1619 gevangen wegens landverraad. Als pensionaris van Rotterdam en politiek en juridisch adviseur van landsadvocaat Oldenbarnevelt was De Groot een van de hoofdrolspelers geweest in de Bestandstwisten. Na de val van Oldenbarnevelt waren zijn dagen dan ook geteld. Hij verloor dan wel niet zijn hoofd, zoals zijn beschermheer, maar werd wel veroordeeld tot levenslange gevangenschap. Die zat hij dankzij de list met de boekenkist niet uit. Wel moest hij de rest van zijn leven als banneling doorbrengen in het buitenland. Hij stierf in 1645 in Rostock.
In 1621 kwam er dus een einde aan de Hollandse jaren van Hugo de Groot, maar niet aan zijn intellectuele activiteiten en geleerde reputatie. Die reputatie was al vroeg gevestigd. De in 1583 in Delft geboren De Groot was een wonderkind dat op elfjarige leeftijd aan de net opgerichte Leidse universiteit ging studeren. Daar werd hij begroet als de opvolger van Erasmus. De jonge De Groot bleek inderdaad een intellectuele alleskunner, die even gemakkelijk Latijnse verzen schreef als volwaardige edities van teksten uit de klassieke Oudheid verzorgde. ‘Het wonder van Holland’, noemde de Franse koning hem in 1598.
Hugo de Groot bleef de rest van zijn leven een veelzijdig man. Hij schreef een groot aantal verhandelingen op theologisch, historisch en vooral juridisch terrein. Aanvankelijk liet hij daarbij wel eens al te duidelijk zijn Hollandse afkomst doorschemeren. Met een stortvloed van historische en juridische voorbeelden probeerde hij dan bijvoorbeeld aan te tonen dat Holland al sinds de Bataven over de ideale regeringsvorm beschikte of dat het de Hollanders vrij stond de wereldzeeën te bevaren (Mare Liberum). De wijze waarop hij tot deze conclusies kwam, was evenwel kenmerkend voor de humanistische geleerde die De Groot was. Met zijn verbazingwekkende geleerdheid probeerde hij in de eerste plaats ordening en structuur aan te brengen in de bestaande kennis zoals die te vinden was in het werk van klassieke auteurs. Dat leverde vooral in zijn juridische werken belangrijke nieuwe inzichten op, zoals in De iure belli ac pacis (‘Over het recht van oorlog en vrede’) uit 1625, dat de grondbeginselen van het volkenrecht uiteenzette.
In het buitenland kent men Hugo de Groot vooral onder zijn verlatiniseerde naam Grotius als een briljant rechtsgeleerde; in Nederland bleef de boekenkist hem achtervolgen. Als slachtoffer van de stadhouder vervulde hij samen met Oldenbarnevelt en de gebroeders De Witt voor de tegenstanders van de Oranjes een symboolfunctie. Tijdens de patriottentijd doken dan ook verschillende relieken van hem op, waaronder twee boekenkisten.
gemaakt door Laura Bouwknegt.
| |||