Jan Gybels: verschil tussen versies

Gybels promoveerde aan de [[K.U.Leuven]] tot doctor met een proefschrijft getiteld "Autonome en cerebrale aktiviteit bij somatische prikkeling : een electro-fysiologische studie" in 1955.

Gybels was in het begin van de [[1960-1969|jaren zestig]] als fellow verbonden metaan het Canadese Montréal Neurological Institute van de [[McGill University]] alvorens in 1964 terug te keren naar de K.U.Leuven waar hij enkele jaren later het neurofysiologisch laboratorium oprichtte. In 1970 volgde zijn benoeming tot gewoon hoogleraar. Zijn expertiseveld was het ontstaan en de behandeling van pijn. Samen met William Sweet van de [[Harvard-universiteit]] bestudeerde hij persistente pijn. Gybels was in België ook een pionier van [[stereotaxische chirurgie]] en [[diepe hersenstimulatie]].