Chin (volk): verschil tussen versies

==Geschiedenis==

 

De voorouders van de Chin vestigden zich in het eerste millennium<ref NAME="Lehman"/><ref>B.v. Enriquez, C.M.: ''A Burmese Arcady, an account of a long & intimate sojourn amongst the mountain dwellers of the Burmese hinterland and of their engaging characteristics and customs'', London, 1923 </ref> in het Westen van de Birmese laagvlakte. Een groep arriveerde uiterlijk in de achtste eeuw in de vallei van de rivier de Chindwin.<ref Name="Luce59">Luce, G. H.: ''Chin Hills-Linguistic Tour''; Journal of Burma Research Society, No. 1, 1959.</ref> In het jaar 862 maakte de Chinese diplomaat Fan-Chuo melding van een koninkrijk in de [[Chindwin]]vallei, waarvan de prinsen Shou zouden heten.<ref NAME="Fanzhuo">Luce, G.H., ed. Giok Po Oey: ''Fan Chuo. The Man shu, book of the southern barbarians'', Ithaca, NY, 1961</ref> Dit wordt wel gezien als een vroeg historisch bewijs voor de aanwezigheid van het volk in de regio.

Het woongebied van deze groep Chin strekte toen tot aan de rivier de [[Irriwaddy]] in het oosten. Rond de tiende eeuw is er een duidelijk cultureel onderscheid tussen de Chin en bijvoorbeeld de Birmezen<ref NAME="Lehman"/>. Overtuigende aanwijzingen voor hun aanwezigheid, zijn inscripties in het Birmese [[Pagan (stad)|Pagan]] uit de elfde eeuw, die verwijzen naar Chin in de vallei van de Chindwin<ref NAME="Luce59" />. De [[Mongolen|Mongoolse]] invasies kwamen tot aan de rand van hun woongebied. Het Birmese rijk en Pagan werden in 1287 veroverd. In de veertiende eeuw hadden de Chin de benedenloop van de Chindwin verlaten, en zich gevestigd aan de bovenloop, de vallei van de ''Kale'', en in de heuvels in het westen hiervan. Er is dan sprake van een hoofdstad '''Khampat'''. Het woongebied van de Chin in de ''Kale''vallei wordt aan het eind van de veertiende eeuw bezet door de [[Shan (volk)|Shan]]. De Shan weten dit gebied bezet te houden tot de verovering door de Engelsen aan het eind van de negentiende eeuw. Er wordt wel geopperd dat gevluchte Chins het gebied rond Tiddim hebben bevolkt.<ref>Hall, D.G.E.: ''A history of South-east Asia'', London, 1968</ref><ref>Een enkele auteur stelt dat ''alle'' Chins uit de regio van de Chindwin komen, zichzelf altijd als Chin gezien hebben, en pas na hun verspreiding uit de Kalevallei in taal en gebruiken van elkaar zijn gaan verschillen: Sakhong, L. H. 2003. ''In Search of Chin Identity: A Study in Religion, Politics and Ethnic Identity in Burma'', Kopenhagen, 2003</ref> Andere gebieden ontlopen de annexatie door de Shan. Ze worden uiteindelijk in 1887 bezet met de Britse kolonisatie van Birma, en zijn rond 1894 definitief onderworpen. In Myanmar wordt de Chin Special Division uiteindelijk [[Chin-staat]]. In India heeft de deelstaat [[Mizoram]] een bijna volledig Chinbevolking (Mizo, Lusai, Mara).

 

====Zelfbeschikking====

 

Bij het einde van de Britse bezetting in 1947, viel het oosten van het woongebied van de Chin onder de '''Birmese Unie'''. Hierin zou de bevolking, volgens het Akkoord van Panglong,<ref>[http://burmalibrary.org/docs/panglong_agreement.htm Akkoord van Panglong], gezien 23 september 2009</ref> met de [[Kachin]] en de [[Shan]], inspraak hebben. Dit laatste is echter een dode letter gebleven. Er zijn in Chin-staat kleinschalige gewapende conflicten geweest met het regeringsleger. Een groep als het ''Chin National Front'', die een gewapende tak heeft, werkt voornamelijk vanuit India, en beheerst geen gebied.

Traditioneel hadden veel vrouwen gezichtstatoeages. Dit komt, of kwam, ook veel voor bij naburige oude volkeren, zoals vele [[Adivasi]] in India (Kondh), en [[Tai-Kadai]]talen sprekende volkeren in zuid-China<ref NAME="Fanzhuo">Fan Zhuo merkt gezichtstatoeages op in Zuid-China in de negende eeuw</ref> en in zuidoost Azië tot in Taiwan. ([[Aino (volk)|Ainu]] in Japan, [[Atayal]] in Taiwan, historisch Yue, Gelao,<ref>B.v. vermeld in Blench, R. ''The Prehistoy of the Daic speaking peoples and the hypothesis of an Austronesian connection'', paper EURASEAA meeting, Leiden, 2008, met referenties</ref> Dulong in [[Yunnan]]<ref>Rongfen, L.: ''Face-tattooed women in nature: the Dulongs'', Kunming, 1995</ref> ). Tatoeagemotieven verschillen per bevolkingsgroep. In het zuiden van Chin-staat, hadden de ''Dai'' traditioneel blauwige tatoeages met veel stippen, de ''Matu'' zwarte motieven op voorhoofd en wangen, met drie of vijf verticale strepen en de ''Mün'' motieven met grote ringen op nek en gezicht. De permanente versieringen werden in de puberteit aangebracht als ''rite de passage''. Met de veranderde, christelijke, visie van de vorige eeuw, werd de legende dat gezichtstatoeages vroeger dienden om vrouwen er met opzet lelijker door te maken, om ontvoering door Birmese of lokale leiders te ontmoedigen.

 

 

De ''Cheraw'' is de Mizonaam voor een traditionele dans waarbij bamboestaken over de dansvloer bewogen worden, waar de dansers tussendoor dansen. Trommels en gongs zijn de hierbij gebruikte instrumenten. De [[neusfluit]] is een instrument dat in het zuiden van Chinstaat nog wel wordt bespeeld.