Libanius: verschil tussen versies

'''Libanius''' ([[Oud-Grieks]]: Λιβάνιος), geboren in [[Antiochië]] omstreeks [[314]] en overleden in [[Antiochië]] in [[393]].<ref> De laatste brieven van Libanius dateren uit de zomer van dat jaar. De laatste gebeurtenissen die Libanius vertelt in zijn autobiografie vonden plaats in 393.</ref>

Hij was een leraar in de [[retorica]]. In zijn werken gaf hij uiting aan veel van de idealen die de Griekse heidense stedelijke elite uit de late oudheid koesterde.<ref>''Oxford Classical Dictionary'' (3rd edition), Oxford and New York, 1996, artikel ''Libanius'', pag. 853. </ref>

Libanius behoorde tot een vooraanstaande familie in [[Antiochië]]. Tussen [[336]] en [[340]] studeerde hij [[retorica]] in [[Athene]]. Hij begon zijn onderwijscarrière als [[Sofistiek|sofist]] in [[Constantinopel]]. Na allerlei moeilijkheden <ref> Aan de basis van die moeilijkheden lag de afgunst van zijn rivalen, zie Libanius, ''Redevoering I'', 31 en 45</ref> verliet hij in [[343]] de stad. Na een kort verblijf in [[Nicea]] vestigde hij zich (van [[344]] tot [[349]]) en had er de aangenaamste periode van zijn leven<ref> Libanius, ''Redevoering I'', 51</ref>. Tussen [[349]] en [[353]] bevond hij zich opnieuw in [[Constantinopel]]. Hij werd er aangesteld tot officieleofficiële leraar in de [[retorica]]. Niet zonder moeilijkheden keerde hij uiteindelijk terug naar [[Antiochië]]. Hij vestigde daar in [[354]] definitief zijn school en verbleef er de rest van zijn leven. Hij bleef als leraar actief tot op tachtigjarige leeftijd, schooljaar [[392]] - [[393]].

Zijn gehele oeuvre is één van de meest omvangrijke die de oudheid ons heeft nagelaten.<ref> 12 boeken in de uitgave van Foerster! </ref>

Redevoering 1 (Βίος) is eigenlijk een [[autobiografie]]. <ref> De laatste gebeurtenissen die Libanius vertelt in zijn autobiografie, vonden plaats in 393.</ref> Het is de tweede oudste [[autobiografie]] die de [[oudheid]] ons heeft overgeleverd.<ref> Na de autobiografie van [[Flavius Josephus]] (Φλαουίου Ἰώσηπου βίος) (omstreeks [[90]]) en vóór de ''Confessiones'' van [[Augustinus]] (omstreeks [[397]] - [[400]])</ref>

Het aantal authentieke brieven bedraagt 1544. <ref> De laatste brieven van Libanius dateren uit de zomer van 393.</ref> Dit vormt de meest uitgebreide brievenverzameling uit de oudheid. Waarschijnlijk zijn een niet onaanzienlijk aantal brieven verloren gegaan. Zo is er geen enkele brief uit de periode [[365]] - [[388]] bewaard gebleven. De bestemmelingen zijn zeer uiteenlopend (meerdere honderden in totaal) : oud-leerlingen, ouders van leerlingen, vrienden, vijanden, stadsgenoten die zich ver buiten [[Antiochië]] gevestigd hebben enz. De onderwerpen zijn : bedankingsbrieven, aanbevelingen, protestbrieven, aanmoedigingen, raadgevingen enz.

* Fatouros G. & Krischer, T., ''Libanios. Briefe. Kleine Auswahl aus dem erhaltenen Briefkorpus'', Düsseldorf 1980.

* Petit, P., ''Libanius et la vie municipale à Antioche au IVe siècle apr. J.-C.'', Paris, 1955.

* Petit, P., ''Les étudiants dez Libanius. Un professeur de faculté et ses élèves au Bas-Empire, Paris'', 1957.