Versie van 13 mrt 2011 23:25 bewerken Thijs!bot (overleg \| bijdragen) 416.855 bewerkingen k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Harvard - Verwijzing(en) gewijzigd naar Harvard-universiteit ← Oudere bewerking		Versie van 19 mei 2011 22:53 bewerken ongedaan maken DéRaBot (overleg \| bijdragen) 8.614 bewerkingen k diakritische en andere typo's, typos fixed: Centraal Azië → Centraal-Azië (2) met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 7: In 1860 vertrok Pumpelly naar de [[Santa Rita Mountains]] in [[Arizona (staat)\|Arizona]] om als ingenieur te werken in de zilvermijn Santa Rita. In de lente van 1861 werd het kleine contingent militairen uit het gebied teruggeroepen en daarna stonden de mijnbouwactiviteiten onder constante dreiging van aanvallen van de Apachen (de zogenaamde Apache Wars waren van 1851 tot 1886). In 1861 kreeg de regering van de Verenigde Staten een verzoek van [[Japan]] om mijnbouwexperts te sturen voor de exploratie van ertsen op [[Hokkaido (Japan)]]. De Amerikaanse regering stuurde Pumpelly, maar diens werk werd ter plaatse ernstig bemoeilijkt door de krachtige anti-vreemdelingenhouding, ontstaan na de openstelling van Japanse havens voor vreemde mogendheden in 1854. Al na een jaar verliet Pumpelly Japan. Hij reisde naar [[China]] en arriveerde in 1863 in [[Shanghai]]. In China verrichtte hij geologisch onderzoek naar de aanwezigheid van steenkool en keerde in 1864 via [[Mongolië]] en [[Siberië]] terug naar de Verenigde Staten. Hij legde zijn ervaringen vast in ‘Across America and Asia’ (1871). Tijdens zijn reis door Centraal -Azië vond hij aanwijzingen voor de aanwezigheid van omvangrijke binnenzeeën in het geologische verleden. Het [[Aralmeer]] was een van de restanten van deze watermassa’s. Hij stelde ook vast dat de kracht van gletsjers niet voldoende geweest kon zijn om grote meerbekkens te vormen en hij formuleerde als verklaring het principe van het ‘langdurig verval’ (secular disintegration) van gesteentemassa’s. Het gedesintegreerde materiaal werd vervolgens door ijs, water en wind verplaatst. Door de wind werden de fijnste sedimenten meegenomen en zo ontstonden de dikke lösslagen in Noordwest China. Hij volgde hierin de theorie van [[Ferdinand von Richthofen]] die in 1877 stelde dat de wind verantwoordelijk was voor de lössafzettingen. Pumpelly publiceerde zijn bevindingen in ‘The relation of secular Rock-disintegration to Loess, Glacial Drift and Rock Basins’, American Journal of Science, 1879, 133-144 In 1866 werd Pumpelly benoemd tot hoogleraar mijnbouw in [[Harvard-universiteit\|Harvard]], maar hij maakte weinig tijd vrij voor het onderwijs. Van 1865 tot 1877 was hij zeer actief met petrografisch onderzoek in de streek rond het [[Lake Superior]]. Als een der eersten maakte hij gebruik van slijpplaatjes om met behulp van een microscoop de kristallijne structuur van mineralen te determineren Regel 17: In 1881 werd hij door [[Henry Villard]] gevraagd de uitvoering van de Northern Transcontinental Survey ter hand te nemen. Het was de bedoeling de beschikbaarheid van natuurlijke hulpbronnen in het gebied dat door de [[Northern Pacific Railway]] ontsloten zou gaan worden, in kaart te brengen. Na enige jaren werd dit project door geldgebrek stopgezet. In 1903 en 1904 deed Pumpelly onderzoek naar de relatie tussen klimaatverandering (in het bijzonder verdroging) en de ontwikkeling van de beschaving in Centraal -Azië. Het [[Carnegie Institution]] financierde een expeditie naar [[Turkestan]]. Tot de deelnemers behoorden behalve Pumpelly ook [[Ellsworth Huntington]] en [[William Morris Davis]]. In 1905 werd Pumpelly gekozen tot president van de Geological Society of America.

Raphael Pumpelly: verschil tussen versies