Versie van 1 mrt 2011 23:05 bewerken 213.49.116.90 (overleg) Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 10 mei 2011 08:53 bewerken ongedaan maken Maniago (overleg \| bijdragen) Uitgezonderden van IP-adresblokkades 131.258 bewerkingen samenvoeging niet uitgevoerd. Wel dubbel info verwijderd en wat meer info specifiek over dit zuur toegevoegd Nieuwere bewerking →
Regel 1: ~~{{samenvoegen\|Gibberelline}}~~ {{Infobox chemische stof \| Naam = Gibberellinezuur A3 Regel 71 ⟶ 70: \| Spectra = }} '''Gibberellinezuur''' (ook wel '''Gibberellin A3''', '''GA''', en('''GA<sub>3</sub>''')) is een [[plantenhormoon]], dat de groei en strekking van [[cel (biologie)\|plantencellen]] bevordert. Ook beïnvloedt het de verhouding tussen mannelijke en vrouwelijke bloemen op een plant, bevordert het de vruchtzetting, geeft het grotere bladeren en kan sommige [[tweejarige plant]]en al in het eerste jaar laten bloeien. Verder stimuleert het de cellen van [[kieming\|kiemende]] zaden om [[Messenger RNA\|mRNA]] coderend voor hydrolytische enzymen te vormen en bij sommige zaden met kiemrust (dormantie) kan het toevoegen van gibberellinezuur de kiemrust breken. ~~Het is een van de eenvoudigste [[gibberelline]]s.~~ Het is een van de eenvoudigste [[gibberelline]]s. Het werd voor het eerst omschreven in Japan in 1935 als een methabolisch bijproduct van [[Gibberella fujikuroi]]. Het gibberellinezuur wordt soms gebruitk in laboratoria en [[glastuinbouw]] om zaden die anders niet zouden groeien toch te helpen [[ontkiemen]]. De naam gibberelline is afgeleid van de schimmelnaam ''Gibberella fujikuroi''. Deze schimmel werd in 1926 door de Japanner Eiichi Kurosawa ontdekt als de veroorzaker van de bakanae-ziekte (domme zaailing ziekte) in [[rijst]]. De door de schimmel gevormde gibberelline veroorzaakte een sterke plantengroei waardoor slappe planten met lange [[stengel\|internodiën]] (leden) ontstonden. Enkele jaren later werd door Japanse onderzoekers uit de zieke planten twee kristallijne, biologisch werkzame stoffen geïsoleerd. Deze werden gibberelline A en gibberelline B genoemd. Pas vele jaren later is de werking van gibberellinen pas goed begrepen door het toentertijd gestarte onderzoek van het [[United States Department of Agriculture]] (USDA) en door de [[Imperial Chemical Industries]] (ICI) in de Verenigde Staten. Tijdens dit onderzoek werden de nieuwe gibberelline X en gibberellinezuur geïsoleerd. Later bleek gibberelline X een mengsel te zijn van gibberelline A en gibberellinezuur. ~~Bij verdergaand onderzoek in Japan bleek gibberelline A te bestaan uit de drie verwante stoffen gibberelline A1, gibberelline A2 en gibberelline A3. Gibberellinezuur bleek gelijk te zijn aan GA3.~~ ~~Er zijn meer dan 110 verschillende gibberellines (GA1 ... GA110), waarvan er slechts enkele in planten actief zijn, zoals GA1, GA3 en GA7.~~ ~~Zeer lage concentraties hebben al een groot effect, maar te hoge concentraties werken juist remmend.~~ {{Appendix}}

Gibberellinezuur: verschil tussen versies