Gia Long: verschil tussen versies

Tegen het eind van de [[18e eeuw]] waren de Tay Son rebellen ver teruggedrongen, ze hadden in [[1799]] een laatste wanhopige verdediging opgeworpen rond de stad [[Quin Hon]], waar de rebellie ook begonnen was. Zij werden daar verslagen door de troepen onder aanvoering van de 19 jarige zoon van Nguyen Anh, Nguyen Canh, die nog naar [[Versailles]] geweest was. In [[1802]] kroonde Nguyen Anh zichzelf in [[Stad Hué|Hué]] als de keizer van Vietnam en nam de regeertitel [[Gia Long]] aan. Hij werd de eerste keizer van de Nguyen dynastie die zou eindigen met keizer [[Bao Dai]]. <BR>

Aan het hof van Gia Long waren 4 Fransen waaronder [[Jean-Baptiste de Chaigneau]] die een toekomst zag in de handel met [[Europa (continent)|Europa]]. Vanwege zijn hulp aan de keizer werd hij op vele manieren beloond door deze. De Fransen maakten echter geen gebruik van Jean's speciale positie in Vietnam. En Gia Long moedigde de Fransen ook niet aan om dit te doen. Hij realiseerde dat hij een eeuwige schuld had tegenover Pigneau maar niet tegenover Frankrijk, hierom tolereerde de keizer Franse missionarissen. De keizer was zich bewust van het feit dat de Europese landen vroeger of later zouden proberen [[Azië]] te overheersen en wilde ze geen aanmoediging geven. Hij stond invoer van westerse producten mondjesmaat toe, maar gaf de Fransen geen voorkeursbehandeling. Gia Long besloot zelfs tot hetzelfde protectionisme als China en bouwde een ommuurde "[[Verboden Stad]] naar Chinees voorbeeld bij zijn [[Hue Keizerlijk Paleis|keizerlijke paleis]] in [[Hué]]. Toen hij voelde dat hij spoedig zou sterven besloot hij om met opzet een opvolger aan te wijzen die [[xenofobie|xenofobisch]] was. <BR>

 

==Zie ook==