Syrisch christendom: verschil tussen versies

In de vijfde eeuw splitst de Syrische Kerk zich in Oost en West. De '''[[Kerk van het Oosten|Oost-Syrische Kerk]]''' of ''Nestoriaanse Kerk'' (is later de ''Assyrische Kerk'' gaat heten) was ontstaan na het [[Concilie van Efeze (431)|Concilie van Efeze]] in 431. Het [[nestorianisme]] (of de leer die de scheiding tussen de goddelijke en de menselijke natuur van Christus benadrukt) wordt afgewezen door de andere oriëntaals-orthodoxe kerken. De Oost-Syrische Kerk werd tussen de 9e en de 14e eeuw de grootste christelijke kerk op geografisch gebied. Haar bisdommen strekten uit vanaf Zuid-Europa tot aan China. Een deel van deze Oost-Syrische kerk is in 1552 samengegaan met de Rooms-katholieke Kerk en noemde zich vanaf 1830 de '''[[Chaldeeuws-katholieke Kerk |“Chaldeeuwse” Kerk]]'''.<ref>[[Chaldeeuws-katholieke Kerk]]</ref>

Het andere deel werd vanaf de 19e eeuw de Assyrische Kerk genoemd. In deze periode splitste de Assyrische Kerk zich nogmaals, nadat een groep zich aansloot bij het [[Patriarchaat van Moskou]]. Toen de Assyrische Kerk in 1964 de [[gregoriaanse kalender]] wilde gebruiken, leidde dat weer tot een schisma. Gelovigen die protesteerden tegen deze kalender en de [[juliaanse kalender]] wilden blijven gebruiken, vormden de '''[[Oude Kerk van het Oosten]]'''.