Maghrebijns-Arabisch: verschil tussen versies

De eerste eeuwen na de [[Islam]]itische verovering van Noord-Afrika werd in de Maghreb het Arabisch slechts in bepaalde kringen gesproken. De linguïstische arabisering van de Maghreb ging harder in de grotere steden. Het was daar dat de invloed van de staat (en de taal van de staat) het grootst was, daarnaast was het in de steden moeilijker voor de voornamelijk Berberse bevolking om zich vast te houden aan tribale en traditionele tradities. De arabisering van de Maghreb begon serieuze vormen aan te nemen met de komst van de [[Banu Hilal]] bedoeïenen vanaf de 11e eeuw. [[Leo Africanus]] schrijft hoe steden als [[Marrakesh]] en [[Oujda]] in de 16e eeuw nog Berbertalig waren en hoe die steden te lijden hadden onder aanvallen van de Arabische nomaden. Hierbij moet opgemerkt worden dat arabisering (op het gebied van taal) niet betekende dat men zich als Arabieren kwam te beschouwen. Met de opkomst van het [[Arabisch nationalisme]] in de 20e eeuw, kwam hier in een korte tijd verandering in.

 

 

Het Darija verschilt van de andere dialecten van het Arabisch door de sterk invloed van andere talen. Het Maghrebijns Arabisch kent met name invloeden uit het Berbers, Frans en Spaans. De dialecten maakten een aantal onafhankelijke ontwikkelingen door, die mogelijk verklaard kunnen worden uit het Berbers als [[substraattaal]].