Bijvoet: verschil tussen versies

De [[Mongolen]] die vroeger in Midden-Mongolië geteisterd werden door wolken Mongoolse grote muggen (ter grootte van kleine garnaaltjes) zetten de Mongoolse Bijvoetplant (met zijn typische blauwachtige, harige sappige bladeren) in om de muggen te verjagen op de Mongoolse vochtige graasvelden. Ze hadden bemerkt dat wolven de planten vertrapten ten tijde van muggenplagen, zich vervolgens wentelden in de bladeren, om aldus hun vacht te vrijwaren van muggen.

De plant bezit een natuurlijk aroma dat muggen verjaagt. Veehoeders en boeren uit de joerten oogstten de bladeren uit streken rijk aan bijvoet. Men legde de bijvoet in potten of op schalen, bovenop veunzende gedroogde paardenmest. De sterke witte rookontwikkeling die hierdoor ontstond, dreef vanuit en omheen de talrijke joerten af over de graaslanden. Aldus verdreven ze de muggen die anders als gele dekens de paarden, schapen, honden, mens én dier bedolven!

In [[Noord-Korea]] en [[Zuid-Korea]] wordt bijvoet, ssuk (쑥) gebruikt in soepen en salades. Een traditionele soep met bijvoet en mosselen is Ssukguk (쑥국) en wordt traditioneel in het voorjaar gegeten, net voor de bloei. Ook wordt er een gerecht van gemaakt genaamd Ssukbeomul (쑥버물) De bijvoet wordt gemengd met rijstmeel, suiker, zout en water en vervolgens gestoomd.