Louis de Rouvroy: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
aanvulling
Regel 1:
{{wiu2}}
[[Bestand:Louis de Rouvroy duc de Saint-Simon.jpg|thumb|right|225px|Saint-Simon door Perrine Viger-Duvigneau naar [[Hyacinthe Rigaud]], Kasteel van [[Versailles]]]]
'''Louis de Rouvroy''' (of '''Rouvray'''), '''hertog van Saint-Simon''' ([[16 januari]] [[1675]]- [[2 maart]] [[1755]]) was een Frans hoveling en auteur van een omvangrijke geschiedenis van het Franse hof, genaamd de ''[[Autobiografie|Mémoires]]'': een zurige en onovertroffen beschrijving van gebeurtenissen en personages tijdens de laatste regeringsjaren van de Zonnekoning en de 8 jaar durende régence.

==Algemene situering==
Saint-Simon begon met schrijven in 1694, toen [[Lodewijk XIV]] aan de macht was, en beschreef uitvoerig de periode tot 1723, toen de enige opvolger, [[Lodewijk XV]], op dertienjarige leeftijd tot koning werd gekroond.
 
De "kleine hertog" (waarvoor hij bespot werd als "baudrillon" of paaltje; zijn eveneens kleine zoons werden "de bassets" genoemd) was de zoon van een 67 jaar oude hertog-pair [[Claude de Rouvroy]] en zijn veertigjarige echtgenote. Als jongen kreeg hij de titel [[vidame]] de [[Chartres]]. Op 18-jarige leeftijd volgde hij zijn vader op als Heer van La Ferté-Vidame en gouverneur van [[Blaye]] en Senlis. Vrij spoedig begon hij 's nachts, in het geheim, nauwgezet aan een zeer kritisch dagboek te werken, dat elementen leverde voor de ''Mémoires''. De politieke ideeën van Saint-Simon zijn aartsconservatief. Hij was een beperkt voorstander van godsdienstvrijheid, vanwege zijn sympathie voor het [[Jansenisme]].
Regel 14 ⟶ 17:
 
==Familie==
In 1695 huwthuwde hij met Marie-Gabrielle de Durfort de Lorge, oudste dochter van de maarschalk-hertog de Lorge. Het iswas Saint-Simon meer te doen om via een gunstig huwelijk zijn carrière te bevorderen, dan om Marie-Gabrielle zelf. Hij sliktslikte zelfs de lage afkomst van de moeder van Marie-Gabrielle, wat kan verbazen voor iemand die de ''geboorte'' zo hoog aanslaataansloeg. Hoewel de maarschalk niet echt de verhoopte steun voor een carrière in het leger en aan het hof biedtbood, iswas de ruime bruidsschat van Marie-Gabrielle erg welkom. Het huwelijk was bijzonder gelukkig. In 1696 krijgenkregen ze een dochter Charlotte, die, gehandicapt, haar leven lang ten laste blijftbleef van de ouders. De twee zoons die daarop volgenvolgden stellenstelden weinig voor, en Saint-Simon vermeldtvermeldde weinig over hen.
 
De vernedering van een quasi-faillissement bleef hem niet bespaard. De problematische financiën van zijn vader waren in de afgelopen eeuw nog vergroot, door het dure hofleven, de verschillende residenties, en in het bijzonder door de geldverspilling rond de speciale ambassade in Spanje (5 maanden onderweg met een gevolg van 200 man, met grote feesten en recepties). In 1748 legde een syndicaat van schuldeisers beslag op zijn inkomsten. De familiale solidariteit viel uiteen: zijn weduwe-schoondochter deed hem een proces aan omdat hij haar de toegezegde rente (douaire) niet meer kon betalen.
 
Saint-Simon werd in de dood voorgegaan door zijn echtgenote en zijn zoons (beide hadden een militaire carrière achter de rug). Daarmee was de korte hertogelijke dynastie uitgestorven (latere Saint-Simons behoorden tot oudere takken van de familie).
 
Saint -Simon viel op door zijn gehechtheid aan zijn echtgenote. Hij was haar ook trouw, wat aan het hof uitzonderlijk werd gevondenwas. Toen de hertogin stierf liet hij haar in een kist die aan één zijde open was, begraven in een grafkelder onder de kerk in [[La Ferté-Vidame]] begraven. Zijn kist moest te zijner tijd bij de hare aansluiten. In 1793 drongen de door de Franse Revolutie begeesterde burgers van La Ferté-Vidame in de hertogeljke grafkelder doorbinnen. Zij vernielden de kisten en wierpen beide skeletten in het midden van het dorp voor de honden.<ref>[[Harold Nicholson]] in De [[De Eeuw der Rede (boek)|Eeuw van de Rede]]. Blz. 26</ref>
 
==Politiek en Mémoires==
Regel 40 ⟶ 43:
Saint-Simon heeft de socioloog [[Norbert Elias]] geïnspireerd bij het schrijven van zijn "Über den Prozeß der Zivilisation" (1939) in het Frans "La civilisation des Mœurs" geheten.
== Literatuur ==
* [[Emmanuel Le Roy Ladurie]], "''Saint-Simon ou le système de la Cour"'', Fayard, 1997
* [[Norbert Elias]], "''Über den Prozeß der Zivilisation"'' (1939)