Geschiedenis van Sicilië: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 30:
==Het huis van Hohenstaufen==
Hendrik VI overleed reeds in 1197, waarna hun zoon [[Frederik II van het Heilige Roomse Rijk|Frederik II]] op 3-jarige leeftijd tot koning van Sicilië werd gekroond; Constance stierf een jaar later. Na bemiddeling van [[Paus Innocentius III]] trouwde Frederik in 1209 met [[Constance van Aragon]], dochter van [[Peter II van Aragón]]. Niet zonder moeilijkheden besteeg hij in 1214 ook de keizerstroon van zijn vader. <br> [[Frederik II van het Heilige Roomse Rijk|Frederik II]] was een uitzonderlijk begaafd vorst, en werd door zijn tijdgenoten beschreven als ''stupor mundi et novator mirabilis''. Hij regeerde over Sicilië (en Zuid-Italië), en verbleef hier zelfs liever dan in het Duitse Rijk. Hij was kunstzinnig aangelegd, sprak zes talen, verdiepte zich in de filosofie, wiskunde en de astronomie, biologie en geneeskunde, en was bovendien ook een groot staatsman en veldheer. Aan zijn hof te Palermo verbleven Arabische, joodse en christelijke dichters, musici en geleerden. Daarnaast was hij ook erg losbandig en hield er een heuse harem op na: men noemde hem spottend ''"de gedoopte sultan"''. Hij overleed vrij plotseling in [[1250]], waarna zijn rijk spoedig in een anarchie verzonk. Begraven werd hij in de
Hij werd opgevolgd door zijn zoon [[Koenraad IV van het Heilige Roomse Rijk|Koenraad IV]] ([[1250]]-[[1254]]), en deze op zijn beurt door zijn halfbroer [[Manfred van Sicilië|Manfred]] (1254-[[1266]]), een natuurlijke zoon van Frederik. De beide opvolgers van Frederik II trachtten hun koninkrijk in Sicilië en Zuid-Italië te handhaven en bestuurlijke hervormingen door te voeren, maar dat mislukte door de voortdurende strijd tegen [[paus Clemens IV]], die zijn Kerkelijke Staat niet graag ingeklemd zag tussen het Noordelijke en het Zuidelijke rijk van de Hohenstaufen. De paus vroeg en kreeg de hulp van Frankrijk, en wel in de persoon van [[Karel van Anjou]], broer van koning [[Lodewijk IX van Frankrijk|Lodewijk IX]]. In de Slag bij Benevento (26 februari 1266) werd Manfred verslagen en gedood. Op die manier werd Karel van Anjou in [[1266]] door de paus gekroond tot koning van Zuid-Italië en Sicilië, die voortaan als pauselijke lenen werden beschouwd. In [[1267]] trachtte [[Konradijn van Hohenstaufen|Konradijn]] (''"Corradino"''), de 15-jarige zoon van Koenraad IV, de erfenis van zijn vader te heroveren, maar hij werd gevangengenomen en het volgende jaar, op verzoek van Karel van Anjou, in Napels onthoofd.
| |||