'''Zout water''' is een [[oplossing (scheikunde)|oplossing]] van [[zoetenzouten]] in [[water]]. Meestal wordt hieronder een [[fysiologische zoutoplossing]] van 0,9% onder verstaan, maar in de Angelsaksische wereld wordt er een zoutgehalte van meer dan 1,8% mee bedoeld. Hiertoe worden bijvoorbeeld [[zeewater]], het water van [[zoutmeer|zoutmeren]] (en zoutpannen) of [[pekel]] gerekend. Water met een lager zoutgehalte (bijvoorbeeld bij de uitmonding van rivieren in de zee) wordt in aflopende volgorde van zoutgehalte [[zilt water]] of [[brakwater]] genoemd. Water met een zoutgehalte van minder dan 0,1% wordt [[zoet water]] genoemd. Op de [[Aarde (planeet)|Aarde]] heeft het [[zeewater]] van de oceanen het hoogste zoutgehalte en tegelijkertijd ook de grootste wateromvang. Het gemiddelde zoutgehalte van de zeeën ligt rond 3,5%. De hoogste zoutconcentratie bevindt zich echter in het water van het [[Don Juanmeer]] in Antarctica.
Een verzadigde fysiologische zoutoplossing heeft een bevriezingspunt van -21°C, een kookpunt van 108°C en bevat 356 g [[Natriumchloride|NaCl]] per liter bij een temperatuur van 0°C (359 g/l bij 25°C). Zout water heeft een lagere [[soortelijke warmte]]capaciteit dan zoet water, maar een [[elektrische geleidbaarheid]] die enkele ordes van grootte hoger ligt dan die van zoet water.
