Dwars door Vlaanderen 2011: verschil tussen versies

188 renners gingen van start onder een stralende lentezon. Door de hoge snelheid was het twee uur wachten op de eerste ontsnappingen. [[Frédéric Amorison]], [[Rob Goris]], [[Tom Veelers]] en [[Dries Hollanders]] bouwen een voorsprong uit die maximaal oploopt tot zes minuten. Maar de wedstrijd werd pas in een definitieve plooi gelegd onder impuls van [[Nick Nuyens]] op de [[Oude Kwaremont]]. Daardoor ontstond een groep van een 40-tal renners. Op 20 km van de aankomst ging Nuyens alleen weg, gevolgd door [[Geraint Thomas]]. Ze haalden snel de overgebleven vroege vluchters Frédéric Amorison en Rob Goris in en lieten ze uiteindelijk achter zich. Tot op het einde bleven ze slechts een 10 à 20-tal seconden voor het peloton uitrijden, dat hen echter niet meer kon grijpen. Nuyens won gemakkelijk de sprint voor Thomas. [[Tyler Farrar]] won de pelotonssprint, maar waskwam net één seconde te laat voor de zege.

| e3res = +1"z.t.