De term "antithese" wordt in de moderne filosofie actueel door de toepassing ervan in de ''[[Kritik der reinen Vernunft]]'' van [[Immanuël Kant]]. Hij formuleert daarin een viertal [[transcendentaalTranscendentie|transcendentale]] [[antinomie]]ën, ofwel stellingen die niet alleen [[a priori]] bewezen worden, maar waarvan het tegendeel (de antithese) evenzeer bewezen wordt. Hij wilde hiermee aantonen dat [[metafysica]] geen zuivere wetenschap is die volgens dezelfde logica als die van de wiskunde geconstrueerd kan worden. Volgens hem ligt de oplossing van antinomieën in een ''[[Aufhebung]]'', waarbij men niet probeert evenwel these of antithese te bewijzen, maar vaststelt dat de kwestieuze eigenschap niet aan het object toekomt. Voorbeeld: A stelt "dit stinkt", B stelt "dit is welriekend"; Aufhebung: "dit heeft geen geur".<ref>Voorbeeld ontleend aan Kant (1787), KRV B531</ref>
