Mantelpluim: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ScienceDawns (overleg | bijdragen)
Regel 12:
Als de kop van de pluim het oppervlak bereikt vindt vulkanisme plaats. De zogenaamde [[Large Igneous Province]]s die hierbij worden gevormd zijn soms over honderdduizenden tot miljoenen vierkante kilometers verspreid. Voorbeelden hiervan zijn de [[Deccan Traps]] in India of de [[Siberische Trappen]] in [[Siberië]]. Aangezien bij dergelijke uitbarstingen grote hoeveelheden stof en giftige gassen in de atmosfeer worden gebracht die het klimaat ernstig kunnen verstoren, worden zij vaak aangewezen als mogelijke oorzaak van [[massa-extinctie]]s.
 
De staart van een mantelpluim kan nog vele tientallen miljoenen jaren nadat de kop het oppervlak heeft bereikt actief blijven. Daarbij blijft hij warm materiaal uit de diepe mantel aanvoeren, hetgeen door partieel smelten in de ondiepe mantel voor vulkanisme aan het oppervlak kan zorgen. Een gebied met op deze manier veroorzaakte vulkanische activiteit wordt een [[hotspot (geologie)|hotspot]] genoemd.
 
Als een mantelpluim zich onder een oceanische plaat bevindt, kan bovenop de pluimplek eenvan de [[hotspot]] en later een [[guyotvulkanisch (berg)|guyoteiland]] vormen. Doordat de plaat over de mantelpluim heen beweegt verschuift de plaats van de mantelpluim ten opzichte van de [[lithosfeer]]. Daardoor ontstaat er een lange keten van eilanden. De oudere eilanden zijn inactief en zijn vanwege erosie meestal lager dan de eilanden die zich dichterbij de hotspot bevinden. Een vulkanisch eiland dat onder de zeespiegel verdwenen is wordt een [[guyot (berg)|guyot]] genoemd.
 
==Samenstelling en mogelijke oorsprong van mantelpluimen==